Hlín - 01.01.1954, Qupperneq 51

Hlin
49
lágu leiðir okkar saman, og við gátum tekið undir með
Davíð Stefánssyni, er hann segir: ,iVið höfum átt þau sum-
arkvöld saman, er sólin gekk aldrei til viðar“.
Vorið 1921 fluttist svo fjölskyldan að Lambanesreykj-
um óg var þar í 2 ár, og þaðan til Siglufjarðar. — Þá urðu
þáttaskil í lífi okkar beggja. Leiðirnar skildu fyrir fult og
alt: Jeg var gift, en hún lagði út á mentabrautina. —
Á Siglufirði naut hún margþættrar kenslu, bæði
í einkatímum og í kvöldskóla. — Veturinn 1926 var lnin
í skóla á Hvítárbakka í Borgarfirði, 1927 í kvennaskóla á
Staðarfelli í^Dalasýslu. — 1931 fór hún svo til Svíþjóðar.
— Þaðan skrifar hún mjer: „Hjer eru nemendur frá 9
londum: Þýskalandi, Hollandi, Finnlandi, Noregi, Amer-
íku, Danmörku, Svíþjóð og íslandi. Jeg er eini íslending-
urinn.“ — Hún skrifaði mjer svo rnargt frá skólanum
og námsferlinum, að það væri reglulega freistandi að
setja eitthvað af því hjer, en af jrví að það var mjer einni
ætlað, læt jeg Jjetta nægja til að sýna, að hjer var engin
miðlungsmanneskja á ferð. — Búin er jeg að gleyma, hve
lengi hún dvaldi við nám utanlands, og einnig hvað hún
gerði fyrst eftir að hún kom heim. En 30. maí 1936 er
prentað dagblað á ísafirði, sem jeg hygg að gefið sje út
þar og heitir „Vesturland", þar segir svo: „Sýning á
handavinnu námsmevja frá síðara námsskeiði Húsmæðra-
skólans var opin fyrir almenning 28. og 29. }a. m. Voru
á sýningunni mesti fjöldi muna, og allir gerðir með
þeirri vandvirkni og hagleik að undrum sætir. Á þessari
sýningu var fjöldi af nýjum gerðum, og handavinnan enn
fjölbreyttari en áður. T. d. ofið káputau, sem vart mun
að áferð þekkjanlegt frá erlendum kápuefnum, en mikið
endingarbetra. — Þá var þarna leðurvinna og lampa-
skermar af ýmsum gerðum með snildarhandbragði. Og
dúkar saumaðir og ofnir af mikilli list. — Mun Jrað tví-
mælalaust, að handavinna námsmeyjanna sje einhver full-
komnasta og fjölbreyttasta skólavinna hjer á landi, og er
Jjað fyrst og fremst að þakka kennaranum, Siguilínu Sig-
4