Hlín - 01.01.1954, Page 52

50
Hlin
urjónsdóttur. Og er það mikill skaði fyrir skólann, ef hún
sleppir þar störfum, því skarð hennar mun vandfylt."
Ekki veit jeg hver hefur skrifað þessa grein um handa-
vinnusýninguna, en hun er góð heimild um fjölhæfni
minnar látnu vinu. — Og altaf finst mjer jafn sígilt það
fornkveðna:
„Sjálfur liann sitt vottorð skrifa vann,
verkið lofar best livern snildarmann“.
Já, hví skyldi það ekki eiga við jafnt um konur sem
karla.
Haustið 1936, þ. 10. sept., gekk Sigurlína að eiga eftir-
lifandi mann sinn, síra Þorgeir Jónsson, sem nú er prestur
á Eskifirði. — Þau eignuðust 3 efnileg og elskuleg börn,
sem öll eru á lífi.
Þann 5. des. 1947 skrifaði hún mjer yndislegt brjef eins
og svo oft áður. Jeg ætla að setja hjer nokkrar línur úr
því til þess að gefa ofurlitla innsýn í hennar hugarheima.
— Þar stendur á einum stað í brjefinu á þessa leið:
,,Nú erum við báðar á leiðinni að verða gamlar konur,
hárin að byrja að fá hjelulit o. s. frv. — Já, svona gengur
það, æfin er liðin áður en varir. En meðan börnin eru lítil
óskar maður eftir að fá að lifa sem lengst, eða að minsta
kosti þangað til þau eru sjálfbjarga".
En, Guð hjálpi mjer! — Það var ekki liðið fult ár frá
því þetta umgetna brjef er skrifað þar til mín elsku vina
er dáin. — Hún andaðist 17. október 1948.
„Þú fátækur ert, þegar fallinn er sá
þjer fylgdi um hugsjónalöndin,
en snauðari teljum við þúsundfalt þá,
er þektu aldrei vináttuböndin".
Við vorum ungar og saklaus börn, þegar okkar vináttu-
bönd voru hnýtt, og hún var 1 jósgeisli á minni æskubraut,