Valsblaðið - 01.05.2009, Síða 18

Á opnunarhátíö Ólympíuleikunum í Pek-
ing 2008, Gunnar Magnússon þjálf-
ari HK og tœknimeistari landsliösins og
Óskar Bjarni Óskarsson ásamt afrískum
handboltaáhugamanni.
og hjálpa okkur til að vinna leikinn. Þá
gerði hann það. Hann þróaði því nýja og
skemmtilega hluti í 2. flokki sem áttu eft-
ir að nýtast honum í meistaraflokki.11
- Þegar kom í ljós hversu frábær
íþróttamaður Ólafur var, skildir þú þá
hversu gríðarlega miklu máli skiptir
að æfa aukalega og leggja sig alltaf
100% fram?
„Vitanlega kemur þessi árangur hans
mér ekki á óvart því við vorum sam-
an öllum stundum. Ég náði að kroppa
aðeins í þetta allt með honum. Þegar við
fórum að stunda lyftingar samhliða hand-
boltanum sá ég hvað hann hafði fram yfir
okkur hina. Það var sjálfsagi. Ef við átt-
um að gera 7 endurtekningar, tók hann
alltaf 1-2 fleiri. Og hann teygði alltaf
lengur en við hinir. Ef ég var tímabund-
inn sleppti ég einhverju en hann klár-
aði alltaf sitt. Ég prófaði allt með hon-
um og hann hvatti mig sífellt til dáða en
á þessum árum byrjaði ég að finna til í
hnjánum og þau eymsli hafa háð mér
síðan. Þessi gríðarlega löngun Óla til að
læra eitthvað nýtt dró hann áfram og vit-
anlega sé ég eftir því núna að hafa ekki
elt hann upp á hvem einasta dag, fómað
öllu. Þótt ég hafi verið tæknilega ágæt-
ur í handbolta hefði ég samt aldrei get-
að náð sama árangri í handbolta og Óli,
þótt ekki nema vegna líkamlegs atgervis.
Það er aldrei nóg að gera það sem þjálf-
ari leggur upp með ef leikmenn ætla að
skara fram úr. Þeir sem skara fram úr æfa
miklu meira en aðrir. Helstu mistökin
sem ég gerði, ef hægt er að tala um mis-
tök, er að ég byrjaði að þjálfa þegar ég
meiddist. Og ég hef verið á þeim vett-
vangi síðan.
Þeir sem þjálfa af ástríðu þurfa að
gæta þess að leggja ekki of mikið á iðk-
endurna. Þá meina ég að krefjast þess að
þeir dæmi fyrir félagið, hjálpi endalaust
til og fleira í þeim dúr. Þá má ekki kaf-
færa efnilega krakka, sem hafa alla burði
til að ná frábærum árangri, á öðrum vett-
vangi. En engu að síður er nauðsynlegt
að hlúa að öllum þáttum félagsstarfsins.
Það er félagi eins og Val gríðarlega mik-
ilvægt að ala upp efnilega þjálfara, dóm-
ara og félagsmenn eins og íþróttamenn.
Þetta styður allt hvert annað. Ég kaffærði
sjálfan mig í öllu þessu en hugsanlega
líka vegna þess að ég fann að ég átti mun
meiri framtíð sem þjálfari en leikmaður.
Ég byrjaði 16-17 ára sem aðstoðar-
þjálfari hjá Valdimar Grímssyni sem
þjálfaði meistaraflokk karla. Ég var
reyndar enn að spila á þeim árum en
sífellt meiddur. Það var frábært að geta
eytt orkunni í þjálfun. Ég lærði mjög
mikið og tel Valdimar einn af betri þjálf-
urum á íslandi. Hann hefur skemmtilegar
hugmyndir um handbolta, er áræðinn og
sókndjarfur. Þeir sem þekkja Valda vita
að hann getur farið aðeins fram úr sér en
slíkir karakterar eru nauðsynlegir. Það er
eftirsjá í honum sem þjálfara."
- Var Magnús Blöndal svona einstakur
eins og menn halda fram?
„Maggi Blöndal þjálfaði okkar fyrstu
tvö árin. Ég leit gríðarlega upp til hans
enda var hann einstakur maður og þjálf-
ari. Hann var algjörlega mín fyrirmynd
að Hlíðarenda. Ég elskaði það þeg-
ar hann mætti með okkur strákunum á
æfingar á föstudagskvöldum þegar það
var laus tími í gamla salnum. Þeir mættu
sem vildu æfa aukalega og Maggi mætti
alltaf með okkur. Ástæða þess að hann
var miklu meiri fyrirmynd en allar hetj-
umar í meistaraflokki var sú að hann gaf
gríðarlega mikið af sér. Hann var mikill
reglumaður en hefði samt vitanlega getað
varið þessum föstudagskvöldum á annan
hátt. En hann kaus að vera með okkur.
Þannig lagði hann vissan gmnn að okk-
ar framtíð. Það tók svakalega á mig og
okkur alla þegar hann dó, því hann var
í starfinu af lífi og sál. Ég er sannfærður
um að ég er að sinna unglingastarfi í dag
af því ég hafði Magnús Blöndal og Theo-
dor sem þjálfara.“
- Hvað er langt síðan Magnús dó?
„Núna 12. desember em 20 ár síð-
an hann dó, þá 24 ára gamall. Það var
þriðjudagur, við vomm á yngra ári í 3.
flokki og á æfingu. Við vomm að kasta á
milli, tveir og tveir með bolta, þegar við
fengum fréttimar. Við grétum allir.“
- Finnurðu mun á þinni kynslóð og
leikmönnum meistaraflokks í dag
hvað það varðar að leggja verulega á
sig til að ná frábærum árangri?
„Þegar ég var að skríða inn í meistara-
flokk voru Geiri Sveins og Valdi Gríms
upp á sitt besta og þeir æfðu viðbeins-
brotnir ef því var að skipta. Það stoppaði
ekkert þessa menn. Þess vegna komust
þeir alla leið. Ef það var gefið frí, fóru
þeir í spinning eða lyftu lóðum. Þetta gaf
tóninn fyrir okkur.
Það vill svo skemmtilega til að í Val
koma reglulega upp vemlega sterkir
árgangar. Til dæmis ’64 og ’65 árgang-
arnir með Júlla Jónasar, Geira Sveins,
Jakob Sigurðsson, Valdimar Grímsson
svo einhverjir séu nefndir. Síðan er það
’73 og ’75 árgangarnir, þá ’81 árgang-
urinn, Markús Máni og Snorri Steinn og
loks ’86 árgangurinn. Þama eru sterk-
ir kjamar með fjölda leiðtoga sem draga
alla aðra með sér. Slíkt leiðir til frá-
bærs árangurs. Þetta aukalega sem Óli
Stef gerði, sá ég líka í Markúsi Máni og
Snorra Steini og núna sé ég þetta í Fann-
ari og nokkmm öðmm. Það sem Óli hafði
fram yfir alla aðra var að hann leitaði svo
mikið sjálfur, tók fmmkvæðið. Við þjálf-
aramir hjálpuðum Markúsi og Snorra og
fleirum og yfirhöfuð held ég að leikmenn
treysti of mikið á þjálfara. Það er erfitt
að kenna fmmkvæði en strákamir verða
að vera leitandi, vilja sífellt bæta sig og
finna út úr því sjálfir. Slíkt skilar sér í
toppárangri. Það verður líka að gefa leik-
mönnum frjálsræði til koma með hug-
myndir inn í leikinn."
- Núna, rúmu ári eftir Ólympíuleik-
ana í Peking, hvernig er tilfinningin
að hafa komist á verðlaunapall með
landsliðinu?
„Satt að segja ætlaði ég aldrei með
landsliðinu til Kína en konan mín hvatti
mig til þess. Ég var í fullu starfi sem
þjálfari Vals, hafði í nógu að snúast en
lét loksins slag standa, ekki síst þar sem
Valur var í góðum höndum Heimis þjálf-
ara. Ég hafði aldrei farið á stórmót og var
vitanlega spenntur. Það að vera í kring-
um alla bestu íþróttamenn í heiminum,
í hvaða íþróttagrein sem er, horfa á þá
æfa, vera með þeim í matsal og sjá þá
18
Valsblaðið 2009