Morgunn - 01.12.1931, Qupperneq 9

MORGUNN
135
gerð og náð, að þeir séu oft nærri oss, og, ef til vill, hvísli
góðum hugsunum að hugum vorum, og að það eigi ein-
hvern tíma fyrir oss að liggja að líta þá vorum eigin aug-
um; að þeir séu að biðja fyrir oss og vilji láta oss biðja
fyrir sér, og að þar sem þeir vita, hvað tíminn er stuttur,
þá vilji þeir láta oss efla guðs ríki og halda uppi guðs
verki á jörðunni, því að betur getum vér ekki varið tím-
anum. Og svo bíðum vér og störfum í kærleika og þolin-
mæði, þangað til dagur rennur og skuggarnir færast á
braut.«
Þetta er þá það, sem biskupinn segir. Eg geri ráð fyrir,
að einhverjir hér á landi hugsi töluvert svipað honum og
að þess vegna sé ekki ástæðulaust að nema staðar örlitla
stund við ummæli hans.
Honum finst illa varið tímanum með því að reyna að
fá skeyti frá öðrum heimi, í stað þess að verja honum til
þess að betra heiminn. Kirkjan hefir alt af verið að reyna
að betra heiminn með þeim ráðum, sem henni hafa hug-
kvæmst. Hvernig finst yður það hafa gengið? Lítið kring-
um yður í veröldinni. Finst yður kúgunin, örbirgðin, stétta-
hatrið bera vitni um mikla betrun? Eða öll óhæfuverkin,
t. d. manndrápin, sem sumstaðar hafa verið framin af vald-
höfunum sjálfum, sumstaðar í skjóli þeirra? Eða ófriðurinn
síðasti og allur hermensku-viðbúnaðurinn til þess að geta
byrjað aftur að berjast?
Með þessu vil eg alls ekki fullyrða neitt um það, að
mannkynið kunni ekki gegnum þessa óöld að erviða sig
áfram til einhvers betra og göfugra. Sjálfur hefi eg þá trú,
að svo sé. Það er venjulega afar örðugt eða réttara sagt
alveg ókleift að átta sig á afleiðingum þess, sem er að
gerast. Hugsið, til dæmis að taka, um skelfingarnar, sem
yfir menn dundu í frönsku stjórnarbyltingunni fyrir næst-
síðustu aldamót. Hver mundi nú vilja búa við það ástand,
sem sú bylting leiddi til lykta? Alveg eins kann að vera
um vora tíma, svo ískyggilegir sem mörgum virðast þeir.