Morgunn - 01.12.1931, Page 23

MORGUNN
149
Uppri5an og lífið.
Préðikun, flutt 16. sunnuðag eftir þrenningarhátíð, 5. oht. ig30.
Eftir Firna 5igurðsson, fríkirkjuprest.
En margir af Gyðingum voru komnir til Mörtu og Maríu, til
þess að hugga þær eftir bróðurmissinn. Þegar Marta nú heyrði, að
Jesús kæmi, gekk hún á móti honum, en Maria sat heima. Marta
sagði þá við Jesúm: Herra, ef þú hefðir verið hér, væri bróðir minn
ekki dáinn. En nú veit eg líka, að hvað sem þú biður guð um, það
mun guð veita þér Jesús segir við hana: Bróðir þinn mun upp risa.
Marta segir við hann: Eg veit, að hann mun upp rísa i upprisunni
á efsta degi. Jesús sagði við liana: Eg er upprisan og lífið; sá sem
trúir á mig, mun lifa, þótt hann deyi. Og hver sá, sem lifir og trúir
á mig, hann skal aldrei að eilífu deyja. Trúir þú þessu ? Hún segir
við hann: Já, herra, eg liefi trúað, að þú ert liinn Smurði, guðsson-
urinn, sem koma á í heiminn. Og er hún hafði þetta mælt, fór hún
burt og kallaði á systur sína, Mariu, og sagði einslega: Meistarinn
er hér og vill finna þig. En er hún heyrði þetta, stóð hún skjótt
upp, og fór út til hans. — (Jóh. 11, 19—29)
Um þetta leyti árs eru haustmerkin orðin greinileg í
ríki náttúrunnar. Grösin grænu fölna og laufin visna á
trjánum. Sumarið er liðið í raun og veru, og haustið sýnir
oss, hvað i vændum er: fölnun og visnun alls þess, er í
sumar gladdi oss og hresti.
Haustið leggur oss á hjarta fallvaltleik jarðnesks yndis
og ytri fegurðar. Vér sjáum nú eins og í likingu, hvernig
mannsæfin með sínu vori, sumri og hausti Jíður að Iokum
fyrri en oss varir. Þennan boðskap haustsins orðar eitt
sálmaskáld vort þannig:
»Oss Ijósast sýnir íölnuð fold
dauðans spor á vegum vorum;
eins því visnar hey og hold.«
Já, dauðans spor sýnir oss hin fölnaða fold á haustin.
En þegar allur gróður fölnar og deyr á jörðunni, er það
eitt, umfram alt, sem orkar því, að vér látum eigi hug-