Morgunn - 01.12.1931, Qupperneq 70

196
m'oegunn
eða 1910, sem hann gerðist. Eg var þá heima á Lauga-
bóli. íbúðarhúsið stendur á brekkubrún og er stétt á þrjá
vegu, en nú blómagarður undir suðurgafli. Á þeim dögum,
er hér um ræðir, var alt af reistur upp við norðurgaflinn,
á hlið til, langur stigi, sem hafður var til að komast upp
á húsið, er þess þurfti með. Borðstofugluggarnir snúa í
vestur, en beint niður af þeim, fyrir neðan tvær brekkur
með breiðri flöt á milli, er brunnur, sem aldrei þrýtur, og
er því hans leitað, er vatnsleiðslan þornar.
Þetta sumar hafðist við í borðstofunni njá okkur gift
kona, sem var mjög lasin og hafði því grenst töluvert, svo að
hringur hennar var rúmur. Þessi manneskja heitir Guð-
mundína Ólafsdóttir og á heima á Fossi í Nauteyrarhreppi.
Einn dag þetta sumar er eg að sækja vatn í fötum niður
i nefndan brunn. Þegar eg kem upp á fyrri brekkuna, sé
eg Guðmundínu í opnum glugganum, en flestir, sem í bæn-
um áttu að vera, eru að leita i grasinu. Kallar þá eitt syst-
kina minna: »Bína! hjálpaðu okkur að leita að giftingar-
hringnum hennar Mundu, af því þú ert svo fundvís. Hún
var að henda brauðmolum út utn gluggann til hænsnanna
og misti hann.« Eg svaraði því, að eg mætti ekki vera að
því; eg yrði að flýta mér með vatnið heim. En er eg hafði
rétt slept orðinu, er hvíslað að mér í vinstra eyraö: »Gaktu
núna með föturnar upp með norðurgafli hússins, hvildu
þig gegnt rriiðjum stiganum; þar liggur hringurinn innan
við stigakjálkann.« Eg rölti með mínar fötur þegjandi þarna
að og tók upp hringinn, sem þá hafði skoppað norður
stéttina, fyrir húshornið og upp með gaflinum og lyft sér
svo yfir stigakjálkann. Eg vissi þá ekki, hver hvíslaði, en
það vitnast síðar, ef þið setjið á ykkur: vinstra eyra.
í sambandi við pabba dáinn.
Fyrst er eg varð vör við, að pabbi gæti talað við mig,
eftir að hann var fluttur yfir um, var í janúar 1917, en hann
dó 18. okt. 1914. Eg hafði þennan vetur eldhúsverk á hendi
aðra hvora viku. Farskóli var heima, á honum 16 börn og