Morgunn - 01.12.1931, Qupperneq 76

202
MORÖUNN
hafi farist töluvert seinna en »Rask« og því ekki mátt
fylgjast með. En ekki er víst, að þeir hafi neitt frekar far-
ist frá ísafirði en annarstaðar frá.
4. júlí 1930.
Þá þurfti eg i nauðsynlegum erindum út að Melgras-
eyri frá Laugabóli. Eg spurði þá stjúpa minn, hvort eg
mætti ekki skreppa sjálf eftir hesti. En hann segir: »Nei!
farðu að klæða þig í reiðfötin; eg Iæt Óla skreppa eftir
hestunum.« Þá hvislar pabbi: »Eg held það væri bezt, að
þú færir sjálf,« en það vildi Gunnar ekki. Eftir jrrjá klukku-
tima kemur svo maðurinn hestlaus, en tekur dráttarhest
við túnið og segir mér að nota hann, ef eg vilji. Eg sett-
ist á bak honum og ætlaði að ríða út háls og vita, hvort
eg fyndi ekki hina hestana í leiðinni. En er eg fer gegn-
um svo kallað »Bólhlið« heima, segir pabbi: »Farðu held-
ur upp í »Bólin«; þar liggja klárarnir fyrir utan hana Illu-
mýri.« Eg reið því þangað og stóð það heima. Svo eg var
eftir 10—15 mínútur komin með þá heim. Þá segir pabbi
aftur: »Eg skal svo fylgja þér úteftir, elskan mín.« Eg hélt
því áfram ferðinni, þótt áliðið væri dags. Árnar, sem eg
átti að fara yfir, voru miklar, og lét eg hestinn og pabba
alveg ráða ferðinni. í einni ánni breytti hesturinn, »BIondín«,
þrisvar um vað, eftir að hann var kominn á síður, og loks
komst hann með mig þura yfir ána, nema að örlítið rann
upp í annað vaðstigvélið. — Háttum náði eg á Melgras-
eyri, vegna þess að fólkið var að rýja ull af fé. Þegar eg
hafði fyrir nokkru fengið greiða, segir ráðskonan, Markú-
sína, vinstúlka mín, um leið og hún stendur upp: »Nú
þarf eg að gefa fólkinu kaffi.« Eg sat þar því ein eftir. Þá
kemur pabbi enn og segir: »Eg ætla að vera alveg með
þér, eiskan mín, þar til þú kemur heim. Eg þurfti ekkert
að hugsa um mömmu þína í Gilsfjarðar-ferðinni um dag-
inn, því að Gunnar var svo einstaklega þolinmóður við
hana.«