Morgunn - 01.12.1931, Side 83

M0R6UNN
209
værir dáinn og ég hefði séð svipinn þinn«. Ég bað hana
að segja mér, hvernig hann hefði litíð út og var hún fús
til þess: »Ég var á gangi í gær«, segir hún, »og kom
hérna neðan Laugaveginn, og stúlka með mér. Sé ég þá
alt í einu, hvar þú gengur á undan mér, svo ég kalla upp
og segi: »Þarna er þá bróðir minn!« Svo kallaði ég í þig,
en þú gegndir engu, en hvarfst hérna upp í Klapparstíginn;
og þar sem mjög stutt var á milli okkar, bjóst ég við að
ná strax i þig. En það varð ekki, því að ég sá þig ekki
framar, og þá hætti mér að standa á sama, því að ég
vissi, að þú áttir ekki að vera hér, heldur suður í Grinda-
vík«. Ég spurði, á hvaða tíma þetta hefði verið, og bar
það heim við tímann, sem máttinn dró úr mér daginn áð-
ur. Ég spurði þá, hvort ég hefði verið eins klæddur og í
útliti eitis og.ég var þarna. Hún sagði það vera, en bætir
svo við: »Ég heid þú hafir haft húfu á höfðinu«. Það stóð
líka heima. Ég var með kuldahúfu á höfðinu daginn áður,
en nú með hatt vegna rigningarinnar. — Þess skal getið
um leið, að oftar hef ég sést svona, þótt ekki séu til
greinilegar frásagnir um það. — Ég réð manninn um dag-
inn og fór með hann til Grindavíkur daginn eftir og bar
ekki fleira til, tiðinda.
Tvífari II.
Vorið 1916 átti ég heima að Spóastöðum í Biskups
tungum, og fór ég þá með nokkra hesta í taumi að Efsta-
Dal í Laugardal að sækja skóg. Ég fór fyrst heim að bæn-
um og ætlaði að hitta Indriða bónda, er þar bjó þá, en
hann var þá ekki heima, og var mér sagt, að hann væri
í skógi, svo að ég tafði ekkert, en fór tafarlaust í skóginn,
þangað sem mér var vísað á hann, og hitti hann þar. Ind-
riði spurði, hvort ég hefði ekki komið við heima, og sagði
ég það vera, en hefði ekkert tafið. Indriði segir þá, að ég
muni ekki einu sinni hafa fengið kaffi og kveðst ég munu
eiga mesta sök á því sjálfur, er jeg vildi ekki bíða eftir því.
Eftir það fór Indriði heim, en ég fór að búa upp á
14