Morgunn - 01.12.1931, Qupperneq 103

M0R6UNN
229
Hin sterkasta lögregla í heiminum hafði verið göbbuð
árum saman, hinir æfðustu leynilögreglumenn í Frakklandi,
Þýzkalandi, Hollandi, Ítalíu, Spáni og Ameríku höfðu verið
fengnir henni til aðstoðar, verðlaunum, 30000 sterlingspund-
um, og eftirlaunum, 1500 pundum á ári, hafði verið heitið
hverjum, sem gæti framselt réttvísinni kviðristarann. En alt
kom fyrir ekki.
Umsjónarmaðurinn þóttist sjá i herra Lees
með*sky^i!r verkfæri forsjónarinnar og bað hann að
leitast við með hinum undraverða hæfi-
leika sínum að rekja slóð illræðismannsins að bæli hans.
Herra Lees játti þessu og eftir að hann hafði komist í
miðilsástand, gekk hann hratt um stræti Lundúnaborgar og
umsjónarmaðurinn og aðstoðarmenn hans fá skref á eftir
honum.
Loksins kl. 4 um morguninn nam þessi mannlegi spor-
hundur staðar, fölur í andliti með blóðhlaupnum augum,
við dyrnar á stórhýsi í West End. Hann benti upp til her-
bergja hátt uppi í húsinu, þar sem sást skína dauft ljós,
og sagði með þungum andardrætti og þrútnum vörum:
»Þarna er morðinginn — maðurinn, sem þér eruð að
leita að.«
»Það getur ekki verið,« svaraði umsjónarmaðurinn,
»þetta er bústaður eins af nafnkendustu læknum í West
End.«
Samt sem áður bætti hann við: »Ef þér viljið lýsa
fyrir mér, hvernig umhorfs er inni í bústað læknisins, ætla
eg að taka hann fastan, en eg geri það með þeirri áhættu
að missa stöðu mína, sem eg hef unnið mér með tuttugu
ára trúrri Jijónustu.«
Herra Lees sagði: »Þegar inn kemur i bústaðinn, stend-
ur hægra megin við innganginn hár dyravarðarstóll úr
dökkri eik, litaður glergluggi yzt á ganginum og stór loð-
hundur liggur nú undir stiganum.«
Þeir biðu til klukkan 7 og fóru þá inn í húsið. Vinnu-
stúlkan, sem opnaði fyrir þeim, sagði að læknirinn væri