Morgunn - 01.12.1931, Side 104

230
M0E6UNN
ekki kominn á fætur. Þeir báðu um að finna konu hans,
og meðan stúlkan fór að kalla á hana, tóku þeir eftir að
íbúðin var nákvæmlega eins og herra Lees hafði lýst, nema
að þar var enginn hundur. Þegar stúlkan kom aftur, sagði
hún þeim að hundurinn svæfi vanalega undir stiganum, en
að hún slepti honum á hverjum morgni út í garðinn að
húsabaki.
í hálfa klukkustund var kona læknisins,
íjóstrunin” sem var lÍOna> yfirheyrð, og játaði
hún, að hún héldi að maðurinn sinn væri
stundum ekki með öllu ráði. Hann hefði stundum haft í
hótunum við hana og börnin og þau hefðu orðið að loka
sig inni. Hún hafði með skelfingu tekið eftir þvi, að jafnan,
þá er Whitechapel morðin voru framin, var maður hennar
ekki heima.
Áður en klukkustund var liðin, hafði umsjónarmaður-
inn sér til aðstoðar fengið til sín tvo beztu geðveikissér-
fræðinga í höfuðborginni. Þegar það var borið upp á lækn-
inn, játaði hann að hann hefði um nokkur ár ekki verið
heils hugar, og að það hefðu komið tímabil, sem hann
mundi ekkert eftir sér. Þegar honum var sagt, að þeir
héldu, að hann Iiefði framið Whitechapel morðin á þessum
tímabilum, lét hann í Ijósi hinn mesta viðbjóð og hrylling.
Hann sagði læknunum, að hann hefði einu sinni eða tvisvar
setið í herbergi sínu og verið eins og alt í einu vaknaður
af löngu meðvitundarleysi, og einu sinni hefði hann fundið
blóð á skyrtubrjósti sínu, sem hann hefði haldið stafa af
blóðnösum. í annað sinn hafði hann verið klóraður í and-
litinu.
Nákvæm leit var gerð í húsinu og ríkar sannanir fund-
ust fyrir sekt læknisins. Dökki búningurinn úr skozku efni,
linur flókahattur og ljós yfirfrakki, sem Lees hafði lýst,
fanst alt saman.
Þegar læknirinn var orðinn sannfærður um sök sína,
bað hann að taka sig þegar af lífi, því að »hann gæti ekki
lifað eftir þessa vitneskju«.