Morgunn - 01.12.1950, Qupperneq 16

94
MORGUNN
hafði því ekki orð á þessu við manninn, sem með mér var,
en við héldum þögulir áfram ferðinni.
Þegar ég kom að sunnan þessa leið, var nokkur þoka
á, og þegar ég kom á staðinn sama sem fyrr, sá ég bæ-
inn aftur rétt við veginn, en nú var sú breyting á orðin,
að búið var að rífa þekjumar og bærinn auður að sjá.
Hugsaði ég með mér, að hér ætti að fara að byggja upp,
og hélt ég svo leiðar minnar.
Þá fór ég fyrst að hugsa um, að þennan bæ hefði ég
aldrei áður séð á þessari leið, og þótti mér nú málið fara
að verða kynlegt. Ég gat ekki rengt sjálfan mig, ég hafði
raunverulega séð þetta, og hugsaði mér, að nánara skyldi
ég aðgæta, þegar ég færi þessa leið í næsta sinn.
Síðan hef ég margsinnis farið þessa leið. Gaumgæfilega
hefi ég þrásinnis athugað þennan stað, en engin merki
getað fundið þess, að þarna hafi nokkurn tíma verið byggð.
Þama er blásin auðn, engar leifar af gömlum góðri, og
ekkert til, sem bendir á, að þarna hafi mannabústaðir
verið.
Ég hef enga hugmynd um, hvað þetta var, en hitt full-
yrði ég, að ég sá greinilega, allsgáður og glaðvakandi
á hestbaki, bæði bæinn, í tvennskonar ástandi, konumar
tvær á hlaðinu og drenginn klifra upp bæjarsundið. Þetta
er mér ráðgáta og þó mest vegna þess, hve örugglega og
greinilega ég sá þessa undrasýn.
(Höfund þessara frásagna þekki ég. Hann er trú-
verðugur maður í alla staði. Hann leyfði mér að birta
þessar frásagnir, en vildi ekki láta nafn sitt fylgja,
einkum vegna fyrri frásagnarinnar, sem tengd er við-
kvæmu einkamáli, sem hann vill sízt koma í hámæli.
— Jón Auðuns.)