Morgunn - 01.12.1950, Page 17

ísleiftur Jónsson
Minning.
Á mannlífið horfi ég hljóður. —
Hví hnípir þú, veiki reyr?
Þó geislar um skýjarof skíni,
hér skugganna gætir meir.
Hér ráfa svo margir í myrkri
og mæna í þöglan geim,
því systkinin, dauðinn og sorgin,
oss sækja flesta heim.
Og syrgjendur tárast og trega,
þvi trúin er efa háð:
Það eru svo fáir, sem finna
með fullvissu Drottins náð.
Og þó að til sólar menn sjái
um svolítið stundar bil
í augnabliks hugsæis hrifni
af himneskum trúaryl,
til lengdar vor lamaði hugur
þeim leiftrum ei haldið fær,
og þá er sem ljósinu lokist
hver leið, sem til vor nær.
Ég veit það, að fjölmargir vaka
og viðhalda styrkri trú,