Morgunn - 01.12.1950, Síða 23

MORGUNN
101
Ég sat á öðrum stað í stofunni, eins langt frá borðinu
og hægt var, til þess að ég gæti ekki séð á stafaborðið
og ef til vill þannig haft einhver áhrif, sjálfráð eða ósjálf-
ráð, á það, sem kynni að skrifast. Jafnóðum og Jónas
nefndi stafina, sem bent var á, skrifaði ég þá niður, ásamt
athugasemdum um annað það, sem gerðist á fundinum.
Oft komu stafirnir svo hratt, að ég átti fullt í fangi
með að hafa undan að skrifa þá niður, og því síður var
mögulegt að fylgjast alltaf með því, sem skrifað var, og
fá samhengi út úr því. Það vannst stundum rétt aðeins
tími til að skrifa niður stafina, en alls ekki til að greina
þá í sundur í orð, fyrr en eftir á, eða þegar hlé varð á.
Stundum þurfti líka að tengja þá öðruvísi saman en okk-
ur hafði í fyrstu hugsazt, og ætla ég að segja ykkur frá
einu slíku dæmi síðar, þar sem það tók dálitla stund að
átta sig á, hvemig ætti að lesa úr því, sem hafði skrif-
azt. Allt kom þó heim að lokum, og þó að við værum
í svipinn í vafa um, hvort réttir stafir hefðu náðst, leyst-
ist úr öllu, þegar farið var að líta yfir það, í samhengi
eftir á, sem skrifazt hafði. Þetta þarf ég nú reyndar varla
að taka fram, þið þekkið það mörg af eigin raun, sem
reynt hafið að nota stafaborð, að svona gengur það, þeg-
ar slíkt er notað, enda segi ég svona ítarlega frá þessu
fyrst og fremst vegna þeirra, sem litla eða enga reynslu
hafa í þessu efni og kunna að vera hér inni.
Fundurinn hefst með þvi að miðillinn segir, að margt
fólk sé viðstatt og vilji fá að komast að og skrifa eða
senda skilaboð. Miðillinn sér þetta fólk, og segir að eink-
um sé þar ein stúlka, sem virðist hafa mikla löngun til
þess að reyna að skrifa. Við segjum þá, að langbezt sé
að lofa henni það. Miðillinn segir, að framliðna stúlkan
heiti víst „Sigga“, hann heyrir það nafn, og einnig heyrir
hann sagt „Stjameyg" og „Kristrún".
Miðillinn lýsir þessari stúlku þannig, að hún sé nokk-
uð há, og að hún muni vera á að gizka tuttugu og tveggja
ára, að hún muni vera nýlega farin og muni eiga erfitt