Morgunn - 01.12.1950, Side 51

MORGUNN
129
um, að þessar villtu sálir eru oft að verki, þegar um geð-
veiki er að ræða, glæpi og sjálfsmorð og ýmiskonar óheil-
brigt sálarástand.
Þessi þáttur sálarrannsóknanna ætti að vekja hinn mesta
áhuga þeirra manna, sem fást við geðsjúkdóma, glæpi,
þjóðfélagsumbætur eða prestsstarf. Það er öllum opið að
rannsaka sambandið við ósýnilegan heim. Sérhver einlæg-
ur rannsóknamaður, sem vill reka visindalegar rannsókn-
ir á þessum efnum, getur gengið úr skugga um, að sam-
bandið milli heimanna er staðreynd.
Ef þess er ekki gætt, að þroska og þjálfa miðilsgáf-
una á jörðinni, geta ekki hugsanir frá þroskuðum önd-
um á æðri tilverusviðum borizt til vor mannanna, og þá
getur heldur ekki andlegur þroski jarðarbúa orðið sá, sem
annars væru möguleikar til. Mannssálin verður grófari,
ef hún leggur ekki stund á að þroska sig í andlega átt,
og heimurinn stynur og þjáist, meðan hann skilur ekki
það, að lífið á sér æðra markmið en eyðingu, æðra mark-
mið en eigingirnina.
Það hefur verið sagt, að „þar sem engar vitranir eru,
Þar kemst fólkið á glapstigu" (Orðskv. 29, 18). Það er
augljóst mál, að meðan vitmennimir beina allri athygli
sinni að jarðneskum viðfangsefnum einum og skeyta engu
málinu, sem þýðingarmest er: tilgangi lifsins hér í heimi
og annars heims, þá mun heimurinn stynja undir martröð
allskonar neyðar og þjóðfélagslegra þjáninga.
Þá fyrst, er vísindamenn, uppeldisfrömuðir og kirkja og
sjálfselskufullir einstaklingar vísa á bug hleypidómum og
formyrkvaðri vanþekking þeirri, sem enn ríkir, og snúa
sér af alhug að því að rannsaka og leysa lífsgátuna og
spurninguna um framhaldslífið, þá fyrst — og ekki fyrr
— mun yfir mannkynið renna morgunn meiri siðmenn-
ingar, — siðmenningar, sem byggð er á vísindunum um
lífið og framkvæmd lífsreglunnar gullvægu: „það, sem þér
því viljið að aðrir menn geri yður, það skuluð þér og
þeim gera.“ Dr. Carl A. Wickland.
9