Morgunn - 01.12.1950, Qupperneq 79

MORGUNN
157
in sýna að snerti einkamál sendanda, og að því tilskildu,
að þau séu skýr og vakandi í hugsun hans, þá stund, er
hið sálræna samband tekst. En nú ber það stundum við,
að menn, sálrænum skynhæfileikum búnir, skynja mynd-
ir af atburðum í lífi manna, sem löngu eru liðnir. Dæmi
þessarar tegundar, sem hér fer á eftir, er tekið úr ann-
álum S.P.R., Vol. DC., p. 125.
Ungfrú Goodrich Freer, sem mjög er kunn fyrir skyggni-
hæfileika sína, kristallsskyggni og nákvæmar athuganir
á því, er hún hefur skynjað, segir frá ýmsum atvikum
úr reynslu sinni varðandi hugsanalestur, meðal annars
þessu:
Ég var í heimsókn hjá vinkonu minni í fyrsta sinni
eftir að hún giftist. Ég hafði aldrei séð eiginmann henn-
ar, en það, sem ég hafði um hann heyrt, var þess eðlis,
að ég bjóst við að hitta prúðmenni í þægilegri stöðu, vel
efnum búinn mann og af góðu bergi brotinn. Við vorum
kynnt, og ég varð þess vör, að hann vildi að minnsta kosti
koma vel fram við gestina og sýna þeim alúð og gest-
risni. En eigi að síður frá þeirri stundu, er mér gafst tæki-
færi til að virða hann gaumgæfilega fyrir mér, varð ég
stöðugt fyrir óþægindum af einkennilegri sýn. Engu skipti,
hvar hann var í húsinu, við miðdegisverðarborðið, í setu-
stofunni eða við hljóðfærið. Umhverfið bak við hann virt-
ist leysast upp, en í stað þess sá ég alltaf sömu myndina.
Ég sá þennan sama mann eins og hann var á unglings-
árum sínum; hann var mjög ungur að sjá og horfði á mig
með skelfingu í svip og augnaráði, hann var niðurlútur,
axlirnar höfðu lyptst og hann hélt höndum sínum fyrir
ofan höfuð sér, eins og hann ætti von á höggi og ætlaði
að verjast því. Síðar komst ég að raun um, að mynd sú,
er ég hafði séð, var af raunverulegum atburði frá skóla-
árum hans. Hann hafði verið í nafnkunnum skóla, en
vegna svívirðilegrar framkomu þar, var hann rekinn úr
skólanum með skömm og fyrirlitningu allra skólafélaga
sinna.“ „Hvemig á nú að skýra tilefni þess, er fyrir