Morgunn - 01.06.1962, Side 36

32
MORGUNN
„asthma“, að svo var sem hver andardráttur gæti orðið
hans síðasti. Frú Roberts kveðst ekkert hafa þekkt til
lækninga með handayfirlagningu, en drengurinn mændi
á hana angistaraugum og þó með fullkomnu trúnaðar-
trausti. Hún kveðst þá hafa sent heita bæn til æðri mátt-
arvalda og beðið um leiðbeiningar, en síðan lagt hend-
ur á brjóst barnsins. Aldrei segist frú Roberts hafa lifað
aðra eins stund, því að það sem þarna gerðist í viðurvist
allra fundarmanna, hafi verið raunverulegt kraftaverk.
Á einu augnabliki varð andardráttur barnsins auðveldur
og eðlilegur. Og hann hélt áfram að vera það, því að
sjúkdómurinn tók sig ekki upp aftur.
Frú Roberts skrifar margt 1 bók sinni um eðli and-
legra lækninga, hvernig þær gerist. Með skyggni sinni
sér hún, hvernig þær eru ýmist alger lækningu, veita
fullkominn bata, eða eru augnabliksfróun, sem þó er hægt
að endurtaka, svo að um lausn frá þjáningum er að ræða,
þótt sjúkdómurinn sjálfur sé ekki yfirunninn. Segir hún
af þessu margar sögur, hvernig um ólíkar geislaverkanir
sé að ræða, en þeim geislum er stjórnað hinum rnegin frá,
eftir því sem við á hverju sinni, og miðillinn notaður sem
verkfæri. Marga í þessnm ójarðnesku lækningasvbitum
segir hún hafa verið lækna á jörðinni, meðan þeir dvöld-
ust þar.
Ein tegund þeirra tilrauna, sem frú Roberts gerði á
fundum fyrir almenning (fjöldafundum), voru tilraunir
með hlutskyggni. Hún lýsti því, sem hún sá og heyrði, í
sambandi við hluti, sem fundarmenn komu með og fengu
henni. Greip hún þá jafnan af handahófi einhvern af
mörgum hlutum, sem lágu á bakka fyrir framan hana.
Einnig um þetta tek ég aðeins eina sögu:
Læknir, sem kominn var frá Canada, lagði fram hlut,
sem frú Roberts sagði um, að eigandinn hefði framið
sjálfsmorð og hún lýsti ýmsum aðstæðum og atvikum í
sambandi við það. Læknirinn sagði þá, að kona, sem hann