Morgunn - 01.06.1962, Síða 38

34
MORGUNN
að upplýsa framda glæpi. Hún hefir verið mjög treg til
að gjöra þetta, með því að hún vill heJdur nota hæfileika
sína ti'l að hugga og hjálpa. Þó hefir það komið fyrir,
að hún hefir orðið við þessum óskum og þá vísað lögreglu-
mönnum á morðstaðinn og hið týnda lík.
Fyrir hefir komið, að sýnir frú Roberts hafa bjargað
mannslífi. Hér er ein slík saga:
Hún og Hannen Swaffer héldu almenningsfund í
Queens Hall í London. Skyndilega benti hún á ákveðinn
mann aftarlega í hinum geysilega stóra samkomusal og
bað hann að koma og tala við sig, þegar samkomunni
væri lokið. Ekki þekkti hún þennan mann. Hann var fá-
tæklega til fara og raunamæddur á svip. Eftir fundinn
kom maðurinn til hennar og samtal þeirra hófst. Óðara
heimtaði frú Roberts af manninum eiturflösku, sem hún
kvað hann hafa í vasanum og hann ætlaði að nota til
að drepa sig. Maðurinn neitaði fyrst en spurði síðan kald-
ranalega, hvort hann ætti þá ekki einnig að fá henni rak-
hnífinn sinn, — og þá lagði hann hvort tveggja fyrir
framan hana á borðið. Hann sagði henni sögu sína á
þessa leið:
Við langvarandi atvinnuleysi og basl hafði hann búið.
Þó var allt þolanlegt meðan konan hans lifði. Nú væri hún
dáin fyrir tveim mánuðum, síðan hefði hann misst allt
þrek og lífslöngun. Fyrst kvaðst hann hafa setið á úti-
bekk og verið að hugleiða, hvar og hvernig hann ætti að
koma ákvörðun sinni í framkvæmd, en þá hefði dagblað
fokið að fótum sér og vafizt um fæturna. Þegar hann
hefði tekið blaðið upp, hefði hann rekið augun í aug-
lýsingu um þennan fund í Queens Hall með fyrirsögninni:
„Þú getur talað við framliðna ástvini þína.“ „Og hér er
ég“, — bætti maðurinn við.
Við þessa sögu er aðeins því að bæta, að Hannen
Swaffer tók manninn að sér og útvegaði honum atvinnu.