Morgunn - 01.06.1962, Síða 40

36
MORGUNN
leyfði jafnvel á einum slíkum fundi, að lokkur væri klippt-
ur úr hári sínu. Var það gert og var háið strítt og gróft,
ósvikið Indíánahár. Nokkur andlit sáust einnig myndast í
útfrymi miðilsins, og þekktu ýmsir þar ættingja sína og
vini. En annar eins líkamningamiðill og Einar Nielsen
er, held ég að frú Estelle Roberts sé ekki.
Á þessum fundum var það vani Rauða Skýs, að gefa
fundarmönnum, samstarfsfólki sínu, einhverjar smágjaf-
ir, t. d. slípaða en ekki dýrmæta steina. Ekki fékkst hann
til að segja, hvaðan hann tæki þessa steina. Stundum
sótti hann blóm út í garðinn fyrir utan húsið, sem fund-
irnir voru haldnir í, og gátu þá fundarmenn valið sér
sjálfir, hvaða blóm þeir vildu fá. Gjafir þessar komu oft-
ast út um lúðurinn, sem andarnir töluðu í gegn um úti í
fundarsalnum og oft var á ferð og flugi um herbergið,
hátt og lágt, meðan fundirnir stóðu. Var fest á hann
sjálflýsandi efni, en rökkvað í herberginu, svo að fundar-
menn sæju allt til ferða lúðursins meðan raddirnar töl-
uðu í gegn um hann.
Yg ætla að ljúka þessari stuttu ritsmíð með frásögn af
Conan Doyle. Hann var í lifanda lífi oft fundargestur
hjá frú Roberts, og hann var stundum fyrirlesari á fund-
um hennar í Queens Hall. Eftir að hann dó, kom hann á
fundi hennar og talaði við vini sína gegn um lúðurinn,
talaði persónulega við þá hvern fyrir sig og minnti þá á
hluti, sem þeir einir vissu. Miðillinn var ævinlega í djúp-
um transi, meðan raddirnar töluðu, í gegn um lúðurinn,
og þær raddir töluðu oft tungumál, sem frú Roberts
kunni ekki.
Sex dögum eftir lát Conan Doyles var haldin minn-
ingarathöfn um hann í Albert Hall. Hið mikla hús, sem
rúmar margar þúsundir, var fullt út úr dyrum, því að
menn vonuðu, að Conan Doyle myndi koma og sanna sig
fyrir öllum viðstöddum. En ekkert slíkt gerðist.
Lady Conan Doyle sat á miðju sviðinu og við hlið henn-