Morgunn - 01.06.1962, Qupperneq 49

MORGUNN
45
í Mamreslundi. Móse sá fingur Guðs rita á steininn og
Samúel heyrði himneska rödd. Fingur ósýnilegrar hand-
ar reit á hallarvegg konungsins. E. t. v. eru engin rit
eins þrungin af sögum um sálræn fyrirbrigði og Gamla
testamentið, nema ef vera skyldi guðspjöllin og Postula-
sagan, að ógleymdri Opinberunarbókinni.
I öllum trúarbrögðum kemur það fyrir, að mörkin verða
óglögg milli hins sálræna og heimspekilegra sanninda.
T. d. er tilgangur margra frásagna hins gamla sáttmála,
að fela, eða opinbera, andleg sannindi með líkingamáli
og goðsögnum. En í öllu þessu leynast djúp, sem enginn
kannar nema dulsinninn, og spíritistísk fyrirbrigði, sem
enginn getur túlkað nema sá, sem sálrænum hæfileikum
er búinn. Þess vegna voru hvorir tveggja til í gyðing-
dómi ,dulsinnar, Hasidistarnir og sálrænir menn, Kabbal-
istar. Til gyðingdóms teljast nú 15 milljónir manna og
þeir vegsama dulsinna og spíritista Gyðingdómsins fyrir
það ljós, sem þeir hafa varpað á veg trúarinnar.
Kristnir menn trúa því, að spámenn Gyðinga hafi tal-
að fyrir munn Guðs. í helgiritum kristinna manna er
þvi haldið fram um a. m. k. þrjá þeirra, Elía, Móse og
Samúel, að eftir dauðann hafi þeir komið aftur til að
sýna sig jarðneskum mönnum. Engin trúarbrögð eru
eins eindregin andatrú — spíritismi — og kristindómur-
inn. En kristnum mönnum mörgum líkar ekki þetta nafn,
og sumar deildir kristninnar, eins og rómv. kaþólskir
menn, trúa því, að samband við framliðna sé verk djöf-
ulsins. Kaþólska kirkjan fordæmir sambandstilraunir
spíritista, „jafnvel þótt samband við Satan sé útilokað
og sambands sé leitað við góða anda aðeins“.
En engu að síður rennur sálrænn straumur gegn um
allt helgisiðakerfi kristninnar. Á það er minnt, að Krist-
ur hafi dáið og risið upp frá dauðum. Að hann hafi birzt
Maríu og postulunum. Að hann hafi stigið upp til himna
og lofað að koma aftur til jarðarinnar. Máttugasti boð-
beri kristinnar trúar um löndin var maður, sem orðið