Morgunn - 01.06.1962, Qupperneq 60

56
MORGUNN
inu, að hún neyddist aldrei til þess. Enda er þess getið um
hana í merkum bókum, að aldrei hafi neinn vogað að
bregða henni um svik. Ein af þeim verum, sem gerðu stöð-
ugt vart við sig hjá henni og snjallastar voru að tala utan
við (hana), var drengur, sem nefdi sig „Znippy“. Hann
kvaðst hafa verið fæddur á Suðurhafseyjum og dáið ungur.
Er hann kom fyrst að sambandinu, virtist hann vera
ótaminn og hávær drenghnokki, sem rak upp óp og hafði
ýmis skrípalæti í frammi, alveg eins og búast hefði mátt
við af barni, sem lifað hefði nokkur ár á skóglendi Suður-
hafseyja. Hann talaði ekki ensku, heldur eitthvað, sem
fundarmönnum fannst vera útlend tunga. En smám sam-
an stilltist hann og lærði ensku. I fyrstu talaði hann hana
mjög bjagaða, en honum fór fram við æfinguna; og brátt
fór Everitt-fjölskyldunni að finnast hann heyra sér til
og vera einn heimilismanna. Rödd hans varð undramjúk
og hreimfögur og mikil fylling í henni. Ýmsir þeir, sem
á hann hlustuðu, voru gagnteknir af röddinni; þeirra á
meðal var hinn alþekkti rithöf. John Ruskin, sem um eitt
skeið sótti mjög fundi hjá þessum miðli. Röddin lýsti á
síðari árum bæði vitsmunum og yndisþokka.
— Eitt sinn kom það fyrir, að frúin hafði lesið tvær
bækur. Znippy fór þá að lýsa yfir því, að sér þætti önnur
miklu betri en hin. „Hvenær hefir þú lesið þá bók?“ spurði
frúin. „Þegar þú last hana“, svaraði Znippy. Slíkar yfir-
lýsingar úr öðrum heimi eru ekki einsdæmi. Þarna opnast
oss mikið útsýni. Ef vér skyldum vera svo nátengdir böm-
um og unglingum, sem eru að þroskast á æðra lífssviði,
þá verður ábyrgðin því meiri, sem á oss hvílir. Bæði vits-
munir þeirra og lunderni kann að verða fyrir miklum á-
hrifum frá oss. Og nú fer að verða í meira lagi sennilegt,
að ástrík móðir geti enn haft áhrif á uppeldi barnsins síns
í öðrum heimi, þótt hún sé enn hérna megin og það sé
horfið henni sýnum, en engan veginn komið svo langt
burt frá henni, að bæði hugsanir hennar og bænir nái ekki