Morgunn - 01.06.1962, Side 62

58
MORGUNN
bók í tveim allmiklum bindum. En sennilegt er, og raunar
víst, að bók hennar, There. is no Death: Það er enginn
dauði til, muni meira lesin nú en nokkur af skáldritum
hennar. 1 þeirri bók segir hún frá merkilegri reynslu sinni
af tilraunum með ýmsa frægustu miðla sinna tíma. En af
þeirri reynslu gerðist hún sannfærður spíritisti og hik-
laus boðberi spíritismans. Auk ritstarfa gerðist hún leik-
kona um hríð. Hún var ágætlega menntuð kona, fjölgáfuð
og fjölhæf.
Á yngri árum eignaðist hún vanskapað barn, stúlku,
sem varð ekki nema tíu daga gömul, og var skírð Florence.
Hún hafði þá engin kynni af spíritisma og hana grunaði
það sízt, þegar vanskapaða, litla stúlkan hennar dó, að tíu
árum síðar mundi litla barnið ná sambandi við hana aftur
og gera hinar merkilegustu tilraunir til að sanna sig fyrir
móður sinni. Frá því segir hún sögu, sem er ævintýri lík-
ust, og raunar sannkallað ævintýri, í bók sinni: Það er eng-
inn dauði til.
Meðan Florence Marryat bar þetta barn undir brjósti,
átti hún í miklum erfiðleikum, sem læknar töldu orsök
þess, hvernig barnið fæddist. Litla stúlkan bar alveg ein-
stæðan vanskapnað. Vinstra megin á efri vörinni var
hálfmánalagað op, sem náði inn úr gómnum og aftur í
kokið. Þá fáu daga, sem hún lifði, varð að dæla í hana nær-
ingu. Lækninum þótti vanskapnaðurinn svo einstæður, að
hann kallaði aðra lækna til þess að gefa þeim tækifæri til
að sjá hann. Þetta verður að hafa í huga í sambandi við
það, sem skáldkonan segir í frásögn sinni.
Eftir tíu daga hörmulegt líf andaðist litla barnið, og
móðirin, sem þá átti við margs konar erfiðleika í einka-
lífi sínu að etja, skrifar: „1 þessum heimi harms og sorga
drukknar missir ómálga hvítvoðungs í áhyggjum og erfiði
starfsins og baráttunnar. Samt gleymdi ég aldrei veslings
litlu stúlkunni minni. E. t. v. einkum vegna þess, að þá
var hún eina dána barnið mitt.“
Það var tíu árum eftir þennan atburð, að Florence