Morgunn - 01.06.1962, Síða 90

86
MOEGUNN
Öllu lífi sínu hafði hún fórnað til þess að stjórna þessu
samfélagi og leiða það. Það hefir ekki orðið voldugt al-
heimsfélag, eins og hún kann að hafa gert sér vonir um
í upphafi. Það hefir um það bil 100 meðlimi. En á dánar-
beði sínum var hún enn óhagganlega sannfærð um, að
guðdómsröddin, sem hún hafði heyrt, þegar hún var
dauðvona að velkjast í öldunum fyrir 50 árum, hafði kall-
að hana á hinn rétta veg. Einingin hafði umlukt líf þess-
arar konu eins og varnarmúr. Sorgimar höfðu eklci lát-
ið á sér standa, en vegna þess, að þær höfðu verið bornar
sameiginlega af mörgum, tryggum og samúðarríkum vin-
um, höfðu eggjar þeirra deyfzt. Og mátturinn til að
hjálpa og bera byrðar annarra, hafði henni aukizt und-
ursamlega. Hún gat með sanni verið þess viss, að hinni
gömlu og fátæku Jerúsalem hafði nýlendan reynst brunn-
ur mikillar blessunar. Hún mátti við ævilokin minnast
hópa Gyðingaflóttafólks, sem nýlendan hafði bjargað,
bágstaddra pílagríma, sem bjargað hafði verið úr lífs-
háska, 500 hungraðra, sem daglega fengu mat í nýlend-
unni meðan á hungursneyðinni stóð. Anna Spafford var
sannfærð um, að þeir sem ólust upp í nýlendunni, ættu
mikinn innri fögnuð, væru hjartahreinir, glaðir, mildir
og hamingjusamir í þjónustunni. Og það var henni mikil
gleði sjálfri, að um hendur hennar fór mikið af amerísku
gjöfunum til bágstaddra í Jerúsalem á styrjaldarárunum
(1914—18).
Það var henni víðsfjarri, að hrósa sér á dánarbeði af
því, sem áunnizt hafði, en með þakklæti minntist hún
þess, að í gegn um þetta starf hafði Guð sjálfur sýnt, að
vegur einingarinnar er vegur blessunarinnar fyrir mann-
kynið. Nýlendan á nú stóra höll skammt fyrir utan
Damaskushliðið og sex smærri byggingar. Hún á kamel-
dýr og hesta, kýr og geitur, gripahús og engi, olívutré
og fíkjutré, búðir og verkstæði. Myndir frá Landinu
helga, sem búnar eru til í nýlendunni, eru seldar út um