Morgunn - 01.06.1962, Qupperneq 91

MORGUNN 87
allan heim, og marga leiðangra hefir hún gert út fyrir
ferðamenn um Palestínu og Sýrland.
Nýlenda Önnu Spafford, sem einu sinni var fyrirlitin
og smáð, er nú hvíldar- og friðarstaður í hinni heilögu
borg. Á svölunum safnast fólkið saman til kveldbæna,
umræðna, söngs og hljómlistar. Frá þessum stað bárust
út um heiminn áskoranir um frið í vonlaust myrkur styrj-
aldaráranna: Einingin er möguleg. Einingu er hægt að
koma á milli ólíkra þjóða. Eining getur ríkt milli manna
og ríkja.
En er ekki í ávinningum hins litla frumherja falið
spádómsorð fyrir hina stóru, sem koma á eftir? Finnum
vér ekki, að á þennan hátt heitir Guð blessun sinni öllu
starfi fyrir einingu meðal manna, einingu meðal þjóða?
Er ekki Guð með þessu að segja oss, að undir merki ein-
ingarinnar bíði mannkynsins braut fegurri þróunar?
Undir merki hennar eykst farsældin, mátturinn til að
hjálpa og greiða hamingjunni veg margfaldast, en að
sama skapi mildast stórum þær sorgir, sem óhjákvæmi-
legt er að séu förunautar mannsins.
Hlustum eftir þessu! Hlustum! Hann, sem hrópaði til
vor um einingu í gegn um þrumugný styrjaldarinnar, tal-
ar einnig til vor í gegn um þessa auðmjúku þernu sína.
Og hún kallar til vor: Eining. Eining milli reformertra
manna og lúterskra. Eining milli mótmælenda og orþó-
doksu kirkjunnar. Eining milli grískkaþólskra og róm-
versk kaþólskra manna. Eining milli kristinna manna og
ekki-kristinna. Eining, eining, eining milli allra þjóða
jarðar!“
Með þessum orðum lauk Selma Lagerlöf sínu áhrifa-
mikla ávarpi til kirkjuþingsins í Stokkhólmi árið 1925.
Því verður ekki neitað, að stórvirki í áttina til einingar
hefir verið unnið á síðustu áratugum. Samhjálp þjóð-
anna hefir margfaldast. Menn eru að læra að skilja bet-
ur og betur, að sem ein fjölskylda verður mannkynið að