Morgunn - 01.06.1963, Qupperneq 26

20
MORGUNN
hana, er ekki við öðru að búast en háðsyrðum og raunar
hártogunum frá andstæðingunum, sem fegins hendi grípa
við slíkum rakalausum staðhæfingum.
Það má til þess ætlast, að þeir, sem um langan aldur
hafa verið í þessu félagi, séu yfir slíkan „spíritisma“
hafnir, og að þeir andmæli honum hiklaust, nær sem hann
skýtur upp kolli.
En hitt vil ég ekki láta undan draga að benda á, að það
er fjarri því einsdæmi um spíritismann, að „vinirnir“
verði málinu erfiðastir í skauti. Ég vil engu fremur láta
bendla mig við sumt það, sem innan vébanda kristindóms-
ins hefir komið fram og gerzt, en sumt það sem í nafni
spíritismans er iðkað og haldið fram. En ég þekki aðrar
hliðar á þessum málefnum báðum, og þeirra vegna er mér
annt um þau og vil vinna að þeim, þótt ég hljóti að kom-
ast í andstöðu við öfgarnar báðar: harðsnúnustu andstæð-
ingana og skaðlegasta „vini“.
*
Þær ritsmíðar, er í blöðum hafa birtzt síðastliðna mán-
uði um spíritismann, ætla ég ekki að rekja. Ég veit, að öll
hafið þér fylgzt með þeim. Þar hafa ýmis sjónarmið og
sum ekki tilkomumikil, komið fram. Sum má rekja til
óvildar í garð málefnisins, önnur má sennilega rekja til
þess, að menn hafa öfundast yfir því, hve geysilega mikið
bækur um sálræn efni hafa selzt. En öll ætti þessi deila
að vera oss félögum S.R.F.Í. lærdómsrík. Hún á að minna
oss á, að fara eins viturlega og varlega og hverjum er unnt
með málið. Hún á að kenna oss að gera strangar kröfur
til þeirra, sem með miðilsgáfuna, fjöregg spíritismans,
fara. Og hún á að vera oss hvöt til þess, að standa fast
saman um þetta félag, svo lengi sem það hefir til þess
vilja og mátt, að starfa á heilbrigðum grundvelli.
Mörgum góðum spíritistum mun hafa sárnað meira en
öll óvinsamleg og óréttmæt ummæli í útvarpi og blöðum,
sú fregn, að talið er að einn hinna mest virtu sálarrann-