Morgunn - 01.06.1963, Síða 34

28
MORGUNN
gerast. Meðal sálarrannsóknamanna er sú hugmynd ríkj-
andi nú, að ekki sé um það að ræða, að hugsunin beinlínis
flytjist frá einum mannshuga til annars. Frú Sidgwick,
systir Balfours lávarðar, var einn skarpvitrasti sálarrann-
sóknamaður þessarar aldar. Hún hallaðist að því, að þegar
fjarhrifatilraun tækist vel, eins og rynnu yfirvitundir
tveggja aðila saman og þannig gerðust fjarhrifin en ekki
með því móti, að annar aðilinn sendi hinum hugsunina.
Hugsanlegt er að um fjarhrif geti verið að ræða frá látn-
um manni. Sennilegust verður sú skýring, þegar um er að
ræða atvik, sem engum jarðneskum manni gat verið kunn-
ugt um. í þeim atriðum, sem nú skal nefna, er það vægast
sagt erfitt, að finna á þeim svokallaða „skynsamlega skýr-
ingu“, eða gera ráð fyrir því, að yfirvitund miðilsins, —
óháð rúmi, og raunar tíma — hafi á einhvern hátt aflað
sér þessarar vitneskju.
„James Chaffin var bóndi í Davy County og gjörði
erfðaskrá. Iiann var kvæntur maður og átti fjóra syni,
í aldursröð þessa: John, James Pinkney, Marshall og
Abner Columbus.
16. nóv. 1905 gjörði hann erfðaskrá, staðfesta af
tveim vitnum, og gjörði þriðja elzta soninn, Marshall
að erfingja búgarðsins, fól honum einum aðrar ráðstaf-
anir eigna sinna. Konu sína og þrjá synina hina arf-
leiddi hann ekki að neinu.
Svo virðist, sem nokkurum árum síðar hafi hann
orðið óánægður með þessa erfðaráðstöfun, því að 16.
jan. 1919 gjörði hann svofellda erfðaskrá: „Eftir að
hafa lesið 27. kap. 1. Mósebókar auglýsi ég, James L.
Chaffin, þennan síðasta vilja minn: Eftir að búið er
að greiða sæmilega útför mína, skiptist eignir mínar
að jöfnu milli fjögurra sona minna, ef þeir lifa mig,
en sé einhver þeirra látinn skiptist til afkomenda hans.
Gildir þetta bæði um persónulega gripi mína og fast-
eignir. Lifi kona mín mig, skulu synir okkar sjá um
hana. Þessi er síðasti vilji minn og erfðaskrá, staðfest