Morgunn - 01.06.1963, Qupperneq 45

MORGUNN 39
ultu algerlega á því, að upp á þessu hefðizt, en lögregl-
an hafði leitað árangurslaust og gefizt upp.
Einn af málsaðilum leitaði á fund frú Dowdens og hafði
meðferðis bréf, sem kona nokkur, er skyld var Graham
hafði skrifað hundrað árum fyrr. Nú tjáðist þessi kona,
sem fyrir ævalöngu var látin, vera komin að miðilssam-
bandinu, og hún fullyrti, að Graham hefði verið grafinn
í kirkjugarði, sem engin kirkja stæði í, og hún sagði til
um, í hverju hverfi Lundúna kirkjugarðurinn væri. Mið-
illinn, frú Dowden, var algerlega ókunnug á þeim slóðum.
Fundargesturinn dró mjög í efa, að þessi tilvísun gæti
verið rétt, en gröfin fannst nákvæmlega á þessum stað,
og fyrir þetta vannst málið, þótt hinsvegar væri ekkert
látið uppi um það í réttinum, hvaðan þessar upplýsingar
hefðu fengizt, og ekki tók frú Dowden 250 pundin, sem
heitið hafði verið hverjum þeim, sem upplýsingar um
gröfina gæti gefið.
Það má geta sér þess til, að annaðhvor, fundargestur-
inn eða miðillinn, hafi einhvemtíma komið á þennan
stað og séð gröfina, þótt búnir væru að gleyma því, og
þessvegna hefði þessi vitneskja verið til í vitund þeirra.
Frú Dowden fullyrti að hvað sig áhrærði gæti þetta
ekki staðizt. Hún hefði ógeð á kirkjugörðum og kæmi
þangað aldrei, og auk þess væri hún algerlega ókunnug
á þessum slóðum. Fundargesturinn hafði hinsvegar óðara
og þessi orðsending kom fram hjá miðlinum talið hana
vafalaust ranga og þrætti fyrir, að á þessum slóðum væri
nokkur kirkjugarður til, þar sem engin kirkja stæði í
garðinum. Það er því mjög ósennilegt, að miðillinn hafi
fengið vitneskjuna frá fundargestinum.
Þá er einnig meira en hæpið að skýra þetta sem ómeð-
vituð fjarhrif frá lifandi manni, sem einmitt á þessu
augnabliki hefði þá átt að vera staddui' í kirkjugarðin-
um við gröf Grahams og með dularfullum hætti „símsent"
þessa vitneslcju vitund miðilsins, án þess að hafa hug-
mynd um tilveru hans eða þessa tilraun. Óneitanlega er