Morgunn - 01.06.1963, Qupperneq 48

42
MORGUNN
En við spurningunum, sem hún bar upp við þetta ósýni-
lega afl — skrifarann —, fékk hún svör, sem henni þóttu
merkileg, og rithöndin á þessum skrifum fóru að verða
ótrúlega lík rithendi hins látna manns. Hún geymdi þenn-
an leyndardóm með sjálfri sér og vissi ekki, hvað til
bragðs skyldi taka. Hún vildi ekki snúa sér til spíritista-
félaga, hafði engin sambönd haft við þau og var hrædd
við að lenda þar í höndunum á auðtrúa fólki. En hún
sneri sér til hins kunna prests, sra Maurice Elliot, sem
er ritari „Félags enskra kirkjumanna um sálarrannsókn-
ir“.
Presturinn fór með ósjálfráðu skrifin til rithandarsér-
fræðings, F. T. Hilligher að nafni, tók með sér bréf, sem
Gordon Burdick — látni maðurinn — hafði ritað í lifanda
lífi, og bað rithandarsérfræðinginn að bera bréfin og
ósjálfráðu skrifin saman. Eftir ýtarlega rannsókn gaf
hann út þá yfirlýsingu, að öll þessi skrif væru rituð af
sama manni, og svo augljóslega, að engin svik gætu kom-
ið til greina, viljandi né óviljandi.
I enska tímaritinu Light er sagt frá þessu og bókinni.
Þar er sagt, að yfirlýsing rithandarsérfræðingsins sé
athyglisverðust fyrir sálarrannsóknamenn. Innihaldið í
ósjálfráðu skrifunum og það, sem þar er sagt um lífið
eftir dauðann, sé að vísu einlægt og huggunarríkt, en
feli ekkert í sér annað en það, sem óteljandi sinnum áður
sé búið að segja í ósjálfráðum skrifum margra miðla.
Og greinarhöfundurinn í Light lýkur orðum sínum með
því að fullyrða, að lýsingin á lífinu eftir dauðann, sem
þarna kemur fram, beri öll á sér ósvikinn blæ einlægni
og trúverðugleika.
Athyglisvert mun mörgum þykja, að félag kirkjulegra
áhugamanna um sálarrannsóknir skuli stuðla að útgáfu
þessarar bókar, þótt í því felist að sjálfsögðu ekki það,
að félagið ábyrgist að frásagnirnar gefi fullkomna mynd
af lífinu eftir dauðann.