Morgunn - 01.06.1963, Qupperneq 51

MORGUNN
45
að honum sé það gefið að þekkja leyndardóma guðsríkis.
Er það nánast sagt spaugilegt að heyra slíka menn tala
um hugtakarugling, sem hvorki skilja sjálfa sig eða aðra.
Virðast þeir helzt halda, að þetta sé eitthvert handhægt
töfraorð, sem nota megi til að breiða yfir fátæklegan
málflutning, þegar röksemdir þrýtur. S. A. M. kallar það
hugtakarugling, að Jesús, Páll og Lúther hafi barizt gegn
bókstafsþrældómi, því að þeir hafi aðeins barizt gegn
gömlum trúarformum, ekki gegn inntaki trúarinnar. Er
þá bókstafurinn bara form, er honum ekki ætlað að fela
í sér einhverja hugsun? Annars eru það nýjar trúarlegar
upplýsingar, að Kristur hafi gert sér tíðara um form
en efni trúarkenninganna. En hvað sem því líður: Bók-
stafurinn getur orðið að eintómu formi, þegar menn eru
hættir að skilja hann, eða hann er ekki framar samrým-
anlegur þekkingu tímans. Þá er þörf á nýjum spámanni
til að blása lífi í bókstafinn. Jesús var slíkur spámaður.
Hann vakti dýpri skilning á ýmsum trúarhugtökum Gyð-
inga. Enginn neitar því, að ýmsar kenningar kristindóms-
ins eiga rót sína í gyðingdómi. Þó var kenning Jesú svo
ný, að Farísearnir viðurkenndu hana ekki og dæmdu
hann dauðasekan villutrúarmann. Þeir voru bókstafs-
þrælar.
Þegar kaþólskir menn telja mótmælendur vera villu-
trúarmenn, sem ekki trúa í dag eins og menn gerðu á
siðaskiptaöld, þá er það sams konar bókstafsþrældómur.
Þetta fólk gætir ekki þess, að sömu orð og atburði er
hægt að skilja á ólíkan hátt. Ef til vill skilja engir menn
nokkurn hlut alveg eins. Víst er um það, að þúsundir
guðfræðinga hafa á liðnum öldum skilið orð Jesú og ævi-
starf sinn með hverju móti, og hvernig er þá hægt að
tala um játningarnar sem kenningargrundvöll, sem allar
kirkjudeildir hafi á öllum öldum sameinast um? Meira að
segja trúarjátningarnar eru sprottnar upp úr áköfum
deilum guðfræðinga, og fer því f jarri, að þær geti slcoðast
vera hið síðasta orð um þessi efni: Eru t. d. sumar þeirra