Morgunn - 01.06.1963, Qupperneq 55

MORGUNN
49
að heiðursdoktor í guðfræði, og þá ákvörðun studdi þjóðin
heils hugar. Það er von mín, að aldrei verði svo dimmt
í salarkynnum þessarar æðstu menntastofnunar íslands,
að hún sæmi nokkrum mann doktorsnafnbót, sem trúir á
eldinn og brennisteininn og gerir Guð að kvalara mann-
anna.
Einkasonurinn og upprisa holdsins
Hvað yrði nú um öll rétttrúuðu „guðsbörnin", ef Guð
hefði aldrei annað barn átt en Jesús? Sjálfur talaði Jesús
um Guðs syni, sem með sér mundu öðlast hlutdeild í upp-
risunni, og Páll talaði um Jesúm sem frumburð meðal
margra bræðra. Af þessu sést, að ekki er unnt að líta á
Jesúm eins og gert er í játningunum. Hann gerði enga kröfu
til þess sjálfur. I orðinu felst upprunalega heldur ekki
annað en Messíasarhugmyndin: hinn útvaldi konungur,
sem smurður var anda og krafti drottins og er í innilegu
sambandi við hann.
Þar sem játningamar urðu til á löngum tíma gætir þar
bæði frábrigðilegs orðalags og viðbóta, sem smám saman
hefur verið skotið inn í textann. Menn sem standa á líku
þekkingarstigi og S. A. M. gera sér aldrei grein fyrir
því, að misjafn skilningur kemur fram í ýmsum gerðum
kreddunnar, og hver þeirra á þá að teljast réttur, eða telj-
ast allir réttir, þó ólíkir séu? Nikeu-játningin talar að-
eins um „upprisu dauðra“ og Aþanasíusar-játningin um
„upprisu líkamans“. Er þetta sennilega sömu merkingar
og þarna farið eftir skilningi Páls, sem ávallt hélt því
fram, að hold og blóð geti ekki erft guðsríki. Þetta var
í fullu samræmi við reynslu Páls, sem gerði sér grein fyrir
því, að hann hefði einungis séð Krist í sýn, og kallaði hinn
upprisna Jesú: andann. Seinna kom upp í kristninni sú
skoðun í samræmi við upprisuhugmyndir Farísea, að Jesús
hefði risið upp í jarðneskum líkama og farið þannig til
4