Morgunn - 01.06.1963, Qupperneq 60

54
MORGUNN
guðfræðingar. Hann sagði, að ekki mundu aðrir ganga inn
í himnaríki en þeir, sem gerðu vilja föður síns, sem væri á
himnum, enda væri guðsríki ekki hér eða þar, heldur væri
það innra með mönnunum. Það væri fyrst og fremst nauð-
synlegt að taka sinnaskiptum, breyta um hugarfar, og þá
væri guðsríkið í nánd. Þetta er í samræmi við alla skyn-
samlega hugsun. Blóðfómarhugmyndin er ekkert annað
en barnaleg og óraunhæf guðfræði manna, sem ekkert
vilja á sig leggja fyrir sína eigin sáluhjálp og vilja fá
hana gefins. Páll skildi þetta betur er hann sagði: Guð
lætur ekki að sér hæða, eins og maðurinn sáir, svo mun
hann og uppskera. Þetta er hið guðlega réttlæti.
Hins vegar birtist náð guðs og hjálpræði í því að öll-
um eru gefin næg tækifæri til að taka sinnaskiptum og
þroskast. Og fráleitt er að hugsa sér að Guð fari að níðast
á hvítvoðungum og vesalingum eins og S.A.M. vill fyrir
hvern mun vera láta. Ekki mundi hann reynast börnum
sínum lakari en Erlingur á Sóla þrælum sínum, sem kom
þeim öllum til manns. Til þess voru mennirnir settir á
jörðina og sennilega margar fleiri himinstjörnur, að þar
mættu þeir læra að þekkja greinarmun góðs og ills áður
þeim væri hleypt á Bifröst. Og skaparinn á bæði til nógar
vistarverur og ærinn tíma og þolinmæði.
Að þessu athuguðu sé ég ekki, að nokkur djúpstæður
greinarmunur sé á kenningum Jesú sjálfs og öðrum æðri
trúarbrögðum, sem leggja áherzlu á sjálfsþjálfun. Mis-
munurinn kemur aðeins í ljós, þegar gengið er framhjá
orðum trúarbragðahöfundarins eða lögð í þau röng merk-
ing. Enda er það furðuleg guðfræði að halda því fram,
að höfundur Fjallræðunnar hafi ekki gert strangar siða-
kröfur til mannanna, hann sem sagði, að þröngt væri
hliðið og mjór vegurinn sem til lífsins lægi og fáir væru
þeir sem fyndu hann. Kristur miðaði útvalninguna ekki
við rétt-trúnað, það sýnir deila hans við Faríseana, heldur
við andlegan þroska og þá umfram allt þroska kærleiks-
lífsins. Þeim sem mikið elska verður mikið fyrirgefið.