Frjáls verslun - 01.04.2003, Qupperneq 72

Mynd: Páll Stefánsson
Það er næstum því eins og að koma heim, að koma til kóngsins Kaupmannahafnar.
ÍF |l!f 1 H I j ■

’l 3 A'FTCa r*
S j«r ígRt
Fargjaldafru
Hún lætur ekki að sér hæða,
ferðabakterían í blóði Islend-
ings sem finnur sig innilok-
aðan á eyju í miðju Atlantshafi
meiripart ársins. Um leið og færi
gefst leitar hann leiða til að komast
af landinu - því lengra því betra.
En ástand í alþjóðamálum gerir
að verkum að ævintýralönd austurs-
ins eru lokaður heimur um sinn og
lítið er varið í að næla sér í pest sem
læðist um hér og þar. Því verður úr
að ferðalangurinn snýr sér til nálægari staða og hversdags-
legri þó ekki sé útséð um að ævintýri geti gerst þar líka.
Að minnsta kosti læðast að minningar urn mild heit sumar-
kvöld í kóngsins Kaupmannahöfn og ljúfar stundir á öldurhúsi
í Lundúnaborg og blóðið rennur ofurlítið hraðar fyrir vikið.
Nógu hratt til þess að næsta síða sem opnaðist á tölvuskjánum
var síða Flugleiða þar sem kannaðir
voru fargjaldamöguleikarnir.
Villugjarn vefur Það skortir ekki
upplýsingarnar á vef Flugleiða en
notendavænn getur hann ekki talist
og oft þurfti að byija upp á nýtt.
Reyndar í hvert sinn sem eðlilegt
hefði verið að bakka til baka og prófa
aðra leið. Þá kom upp skjár sem
tilkynnti að notandinn ætti að fara í
efsta hornið hægra megin og byrja
aftur. Pirrandi svo ekki sé meira sagt.
En, til að komast til útlanda dugar ekki að láta smáatriði
stoppa sig af og áfram var reynt.
Fyrst var að ákveða hvert fara átti. Kaupmannahöfn? Eða
London? Eða kannski hvort tveggja? Og hvenær var best að
fara?
Það þarfað hafa sig allan við efrata
á ígegnum fargjaldafrumskóginn.
Ferðaglaður Islendingur ákvað að
bregða sér aflandinu og rataði við
það íýmis ævintýr - áður en komist
varð svo langt sem út á flugvöll!
Eftír Vigdísi Stefánsdóttur
72