Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1920, Blaðsíða 41

kotna á góðum flokksaga og skipulagi. Hann var og
snemma mikill ræðumaður. Fyrir rúmum 20 árum
varð hann skrifari i verkamannafélagi í Bremen og
gegndi pví starfi með mikilli alúð í 15 ár. Hann
komst í flokksstjórn jafnaðarmanna 1905. Árið 1912
var hann kjörinn ríkispingsmaður. Á pví ári andað-
ist Bcbel, foringi »Social-demokrat«-flokksins, og var
Ebert pá kjörinn eftirmaður hans og gegndi pví starfi
unz hann tók við stjórn ríkisins.
Öllum virðist bera samau um, að Ebert sé hinn
mesti sæmdarmaður. Hann er mjög alpýðlegur í allri
umgengni og yfirlætislaus og má ekki vamm sitt vita.
Hann er skarpleiksmaður, gætinn og glöggur á menn
og málefni, einkar alúðlegur og vinsæll.
Fáir rnenn hafa ráðist í meiri stórræði en hann, er
hann tók við stjórn Þýzkalands, pá er högum pess
var sem verst og hörmuleaast komið: — Voldugir
mótherjar liöfðu komið pví á kné i hinni mestu
styrjöld, sem sögur fara af, en heima fyrir var alt á
tjá og tundri, pjóðin í uppreisnarhug, aðframkomin
af hungri og harðrétti, fjárpröng mikil og margar
iðnaðargreinir komnar i kaldakol, en stjórnin öll
óvön að fara með völd. Og pegar til friðarsamninga
kom, urðu skilmálarnir svo harðir, að mörgum fanst
peir með öllu óaðgengilegir.
Þó fór svo, sem kunnugt er, að Pýzkaland sætti
sig við skilmálana og reynir nú á prek og pol pjóð-
arinnar að rísa undir peim.
Eugum getum skal leiða að pví, hversu Ebert muni
takast að stjórna Býzkalandi. Pað er sennilegt, að
réttlátur dórnur verði ekki kveðinn upp um hann
fyrr en að mörgum árum liðnum. En mikið prek
virðist hann hafa sýnt í raunum peim, sem hann
hefir átt í að striða og með manndómlegum orðum
hefir hann kvatt pjóð sína til að bera böl sitt með
hug og dug.
(3)