Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1930, Síða 90

56
TÍMARIT Þ.JÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
til þess að hann væri nokkurntíma
í söfnuði, eða heyrði nokkurri sér-
stakri kirkju til. En á fyrri árum,
í Winnipeg, sótti hann all-lengi og
stöðugt Congregational kirkjuna,
einkum á meðan séra J. B. Silcox
var þar prestur. Á þeim presti hafði
liann mikið álit. Enda var séra J.
B. Silcox mörgum íslendingum
hjartfólginn, fyrir sakir hinna miklu
mannkosta hans og Ijúfmensku; og
hann var einnig fráhær kennimað-
ur og gáfumaður. — Til annars
prests hér vestan hafs bar Eggert
sérlega hlýjan liug, en það var dr.
Rögnvaldur Pétursson. Eins hafði
liann mikið álit á séra Kjartani
Helgasyni í Hruna á íslandi. Þeir
kyntust fyrst veturinn 1920, þegar
séra Kjartan ferðaðist um íslenzk-
ar bygðir í Canada og Bandaríkjun-
um, og skrifuðust þeir á eftir það.
Einu sinni sendi Eggert séra Kjart-
ani trjáfræ, og séra Kjartan sendi
honum aftur á móti íslenzkt blóma-
og jurtafræ, og þar á meðal melfræ,
sem Eggert sendi strax til Lutlier
Burbanks í California. — En þó
Eggert hefði miklar mætur á þess-
mm mikilhæfu prestum, sem hér eru
nefndir, og væri vinur þeirra, er
samt alveg óvíst, að hann hafi fylgt
þeim að öllu leyti í trúarskoðunum;
l>ví að álit hans á mönnum fór ekki
eftir því, hvaða kirkju þeir heyrðu
til, heldur eingöngu eftir mann-
kostum 'þeirra og gáfum.
Haustið 1912 fluttist Eggert, og
fjölskylda hans vestur á Kyrrahafs-
strönd, og settist að í Vancouver-
borg. Hann hafði tvisvar áður far-
ið snögga ferð vestur að hafi, þótti
þar fallegt og langaði til að eiga
þar heima; og svo voru líka systur
hans þrjár búsettar þar á strönd-
inni — í Seattle, Wash. En það,
sem þó aðallega kom honum iil að
breyta um bústað, var það, að heilsa
hans var að bila, og að honum þótti
veturnir í Manitoba langir og kald-
ir, og vildi hann því komast í rnild-
ara loftslag. Hann fékk líka sömu
atvinnu þar vesturfrá og hann hafði
haft í Winnipeg, síðustu árin þar,
nefnilega skrifstofustörf í landskjal-
astofu (Land Titles Office) fylkis-
ins. Fyrstu fjögur árin, sem hann var
í Vancouver, bjó hann í Grandview;
en svo keypti hann stórt og vandað
hús í Fairview, og bjó þar það sem
eftir var æfinnar. Hann keypti líka
eina eða tvær ekrur af landi á Gam-
bier-eyju, sem er um 20 mílur ensk-
ar frá Vancouverborg. Þar bygði
hann dálítinn sumarskála og nefndi
“á Odda”. Og dvaldi hann þar á-
samt með konu sinni og börnum
eins oft og hann gat því við komið.
Þótti honum þar skemtilegt að vera,
við barm náttúrunnar og fjarri öll-
um hávaða og skarkala borgarinn-
ar. Þar á Odda er yndisfagurt út-
sýni, og sumarskálinn veit svo vel
við hafrænunni og sólarlagi. Hann
mintist oft á það í bréfum sínum til
mín, hversu mikið yndi hann hefði
af því að dvelja í þessum fagra sum-
arbústað sínum, hreinsa til í kring-
um skálann og hlúa að blómum og
plöntum, sem hann hafði gróður-
sett þar. Og þar mun hann hafa
gróðursett íslenzka hvönn, og ef
til vill fleiri íslenzkar jurtir.
Heimilislíf Eggerts var eitthvað
hið ákjósanlegasta og ánægjuleg-
asta, sem hugsast getur. Hann
átti elskulega konu fyrirtaks fríða
og myndarlega, sem fyrir flestra