Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1930, Qupperneq 109

FJÖREGG
75
fyrir hana er að fara heim með
henni.”
“Heim í hafísinn og holdsveikina!
Og hún sem hefir fengið slag. Það
gæti orðið til þess hún dæi í hafi.
Heldur þú ekki þér þætti þaö sárt,
að sjá hana jarðaða í bylgjunum?”
“Heldur þú að þú vitir betur en
Dr. Smith? Hann kallaði það að-
svif sagði hún þyrfti hvíldar og
hressingar. Það eina sem mundi
hressa hana er ferðin heim’’
“Heyrðu góða mamma! Það er
ekki eins og eg sé að biðja þig um
að gefa mér þessa dali. Alt sem
eg fer fram á, er að þú lánir mér
þá, um fjögra mánaða tíma. Eg
veit, að þeim tíma liðnum, verður
margur til að lána mér slíkt lítil-
ræði Það kemur til að horfa öðru
vísi við fyrir mér, þegar eg er orð-
in tengdasonur Hoydens hjónanna.’’
“Eg get ekki tekið út úr bókinni.
Annna þín kallar hana fjöreggið
sitt; sefur með hana undir koddan-
um, hún--------”
“Hún þarf ekki að vita neitt um
það. Þú getur sagt að bókin sé til
uppgjörðar í bánkanum — eitthvað
til að leiða hana af.”
“Nei, nei!”
“Jæja, mamma. Jæja þá. Eg reyni
að vita hvort Burton gamli vill ekki
lána hér þessi skitnu átta hundruð.
Það er alveg eins og eg sé að biðja
þig urn átta miljónir!”
“Nei, fyrir alla muni! Þú mátt
ekki biðja hann. Eg veit Ihann
œtlar að gefa ykkur forláta borð-
stofu húsgögn í brúðargjöf. Eg vil
ekki að við gjörum okkur alt of
skuldbundin algjörlega vandalaus-
um manni.’’
“Nei, ætlar hann að gjöra það!
Burton karlinn er bezti náungi, þó
hann hafi skrúfu lausa í toppstykk-
inu. Skoplegt að heyra hann tala
um að hann sé nýbúinn að missa
konuna. Konu sem skildi við hann,
og var gift öðrum í nærri tuttugu
og fimm ár! — Þú ætlar þá að lána
mér þetta lítilræði mamma?”
“Ó, laugi minn! Eg vildi þú vild-
ir ekki biðja mig um það.”
“Eg skal borga það í miðjum maí;
og þið getið farið þessa ferð eins og
ekkert hefði ískorist. Sýndu nú þér
þyki svo dálítið vænt um drenginn
þinn. Hann vafði hana að sér og
kysti hana. — Þú ætlar þá að lána
mér þessa átta hundruð dali, elsku
mamma ? ”
“Já, Fred."
V ¥
Það var eins og háður hefði ver-
ið götu barðdagi fyrir framan Hoy-
den liúsið í Austur-Cleveland; og
grjóna sekkir og gamlir skór notaö-
ir að vopnum Það marraði undir
fæti, og gestir sem af garði riðu,
máttu gæta sín að hnjóta ekki um
skó og pjáturdósir, sem lágu eins
og hráviði á gangstéttinni. Hundrað
og fimtíu boðgestir virtust ekki hafa
legið á liði sínu að láta farsældar
óskir í Ijósi, á þá vísu sem landsiðir
krefjast. Hver og einn gat þvegið
hendur sínar ef ekki gengi alt að
óskum með hjónaband Mr. og Mrs.
G. T. Van Buren.
Mr. Burton hafði boðist til að taka
þær mæðgur heim í bífreið sinni,
skömmu eftir að ungu hjónin lögðu
af stað til Florida Amma Sveins-
son hafði leikið á als oddi í veizl-
unni; fólk hafði þyrpst utan >um
hana til að skoða skautbúningin
hennar, og spyrja hana um brúð-