Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1961, Qupperneq 27

heimsókn forseta íslands til kanada
9
voru eins konar íslandssaga í hnot-
skurn. Hvarvettna mátti greina hlý-
hug í garð hinnar íslenzku þjóðar.
Mér er nær að halda, að Vesturfylk-
in kandísku hafi ei vitað fyrri, hve
niörgum mönnum íslenzkrar ættar
þau ættu á að skipa. Kom þetta
glögglega í ljós í hinni vestur-ís-
lenzku höfuðborg, Winnipeg. Svo
vill stundum verða, að íslenzkar
samkomur séu misjafnlega sóttar í
þeirri borg. Þegar efnt var til veizlu-
halds til heiðurs hinum íslenzku for-
setahjónum og fylgdarliði þeirra,
urðu heimtur slíkar, að betri höfðu
gi áður þekkzt. Á samsæti því, sem
óðræknisfélagið hélt hinum tignu
gestum á Hótel Fort Garry í Win-
nipeg, mátti líta marga, sem voru
langt að komnir. Sumir höfðu komið
aila leið frá Kaliforníu. Má fullyrða,
að enginn atburður hafi nokkru
sinni höfðað meir til íslenzkrar sam-
kenndar í Vesturheimi en koma for-
setahjónanna.
^jóðhöfðinginn er sameiningar-
tákn alþjóðar og merkisberi hinnar
þ j óðlegu menningar, eins og hún
hefir verið í fortíð og eins og hún
er í nútíð. Það skiptir þess vegna
uúklu máli, að til forystunnar veljist
hinir hæfustu og beztu menn hverju
sinni. Hinu unga íslenzka lýðveldi
hefir farizt giftusamlega um val
stafnbúa sinna. Tveir menn hafa far-
ið með forsetavald á íslandi frá end-
Urreisn lýðveldisins. Báðir hafa þeir
reynzt dyggir þjónar hins háa emb-
ættis og aukið hróður þjóðar sinnar,
hæði innan lands og utan. Kanada-
nienn og Vestur-íslendingar sann-
1 eyndu þetta síðast liðið haust.
Þegar stjórn Þjóðræknisfélagsins
Var formlega skýrt frá því á útmán-
uðum nýliðins árs, að forseti íslands
væri væntanlegur vestur um haf,
færðist nýtt líf í starfsemi félagsins.
Nefnd manna var skipuð fyrir hönd
Þjóðræknisfélagsins af forseta þess,
dr. Richard Beck, til þess að undir-
búa að nokkru móttökur í Vestur-
Kanada. Þessi nefnd sat á rökstólum
sumarmánuðina. Formaður nefndar
var ræðismaður íslands í sléttu-
fylkjunum kanadísku, herra Grettir
Leó Jóhannson. Það er skylt að
þakka ræðismanninum fyrir frábæra
frammistöðu og mikla og ágæta for-
ystu.
Að kvöldi laugardagsins hins 16.
september á liðnu hausti efndi Þjóð-
ræknisfélag Íslendinga í Vestur-
heimi, eins og fyrr greinir, til mót-
tökugildis fyrir forseta íslands, frú
hans og fylgdarlð í salarkynnum
veglegasta gistihúss Winnipegborg-
ar. Veður var hið blíðasta, gestir í
hátíðisskapi, og hvert sæti var skip-
að. Margir tóku til máls í samkvæm-
inu, og sjálfur flutti forsetinn merka
ræðu við þetta tækifæri. Það er
óhætt að fullyrða, að þessi mann-
fagnaður hafi tekið fram öðrum
fundum, sem Þjóðræknisfélagið hef-
ir efnt til frá upphafi. Fer vel á
slíku, því tilefnið var mikið.
Mannfagnaðurinn að Hótel Fort
Garry (en það er nafn fyrr greinds
gistihúss) var táknmynd um sögu
hins íslenzka kynstofns síðustu þrjá
aldarfjórðungana. Sjálft umhverfið
kann að hafa mælt „á orðlausu máli“
til viðstaddra þetta fagra september-
kvöld, er þeir fögnuðu forseta ís-
lenzka lýðveldisins og heiðursvernd-
ara Þjóðræknisfélagsins í glæstum
veizlusal á bökkum Rauðár. Nærri
níu áratugum fyrr höfðu þessir sömu