Læknablaðið - 15.10.1949, Síða 9

LÆKNABLAÐIÐ
23
í erlend tímarit og var faliö að
skrifa um sullaveiki í Nordisk
Medicin, eftir að Guðmundur
heit. Magnússon prófessor féll
frá. Frásögn hans og stíll var
sérlega ljós og látlaus.
Hann var meðlimur í Societé
Internationale de Chirurgie og
sjálfkjörinn forseti íslands-
deildar þess. Heiðursfélagi í La
Liga Argentina Contra Hidati-
dosis var hann kjörinn í júní
1946.
Árangurinn af lífsstarfi
Matthíasar heit. var mikill og
góöur og meiri en nokkur veit
eða fær um dæmt. Hið fáa, er
hann birti um handlækningar
sínar ber þess ljósan vott, t. d.
yfirlitsgreinar hans um hina
mörgu botnlangaskurði, er
hann hafði framkvæmt og hef-
ir þó fæst af því, er hann hafði
bezt gjört á því sviði, birzt á
prenti. Ekki er heldur að efa,
að persónuleiki hans og tiltrú
hafi haft mikil áhrif til líknar
og lækninga fjölda sjúklinga,
því að hann var mikið átrún-
aðargoð allra, er til hans leit-
uðu.
Matthías heitinn Einarsson
var fæddur stjórnandi og því
vel til forustu fallinn og olli
því bæði líkamlegt og andlegt
atgjörvi hans.
Hann var meira en meðalmað-
ur á hæð, prýðilega vel vaxinn
og vel limaður, svipmikill og
fríður sýnum og bar alskegg
allt frá fyrstu læknisárum sín-
um. Hreyfingar hans voru snar-
ar allt til æviloka, enda var
hann íþrótta- og fimleikamað-
ur ágætur á yngri árum. Þótti
hann óvenju þróttmikill, snarp-
ur og lipur íþóttamaður. Um
langt skeið var hann meðal
helztu íþróttafrömuða hér á
landi. Hann var í stjórn Í.S.Í. og
læknir íþróttamanna um all-
langt skeið.1)
Öll framkoma Matthíasar
bar höfðingslund vitni. Frjáls-
mannlegur var hann og stór-
brotinn, viljasterkur og hrein-
skilinn. Einarður var hann og
í bezta lagi, rökfimur og orð-
heppinn. Tilsvörin stutt og
hnyttin. Hin ágæta kímnigáfa
hans og frásagnarhæfileiki
komu mörgum í gott skap, bæði
sjúkum og heilbrigðum, og því
var hann mjög eftirsóttur í
vinahóp, þar sem hann var
jafnan hrókur alls fagnaðar.
Sjálfsstjórn hans var þó aðdá-
unarverð og til fyrirmyndar.
Hann kunni að hætta hverjum
leik, er hæst fór. Annars var
Matthías heit. mjög hlédrægur
maður og hafði sig lítt í
frammi á mannamótum.
Þagmælsku hans var við
brugðið. Mörgu leyndarmálinu
var honum trúað fyrir og hans
hollráða leitað, en þeir, sem
hnýsast vildu í þau eða for-
1) Sjá grein B. G. Waage í þessu
hefti, bls. 25.