Læknablaðið - 15.10.1949, Blaðsíða 109

LÆKNABLAÐIÐ
123
þar tekur mjaltakonan viS,
hún sezt undir kindina í þvög-
unni og mjólkar. Má nú nærri
geta hvort ekki berast tæniu-
eggin á hendur mjaltakonunn-
ar og fatnað og svo er boðleið-
in bein, ekki aðeins í mat
þeirra og drykk heldur einnig
í annarra, ef ekki er fyllsta
hreinlætis gætt, eins og oft
vildi við brenna. Heilsu fólks
hefir stafað meiri hætta af
mjólkun í kvíum en af nokkru
öðru starfi.
Hann bendir á, að í Þykkva-
bænum varð aldrei vart sulla-
veiki, en þar var heldur aldrei
fært frá.
Á fyrrihluta aldarinnar varð
sú breyting á búnaðarháttum,
að fráfærur minnkuðu mjög
cg samtímis rénaði sullaveikin
svo ákaflega sem nú er alkunn-
ugt orðið.
Svo sem að líkum lætur,
vakti þessi kenning M. E. all-
mikla athygli. Hann skrifar
grein um þetta í Annales de
Parasitologie (April 1926).J)
Jónas Kristjánsson skrifar í
sept.—okt. hefti Lbl. s. á. (7)
og telur sér erfitt að fallast á
kenningu M. E. Hann vill
meina, að sullasýkingin fari
mest fram heima á bæjum eða
við bæina, þar sem hundar
halda sig mest, en ekki í bit-
1) L’Echinococcose en Islande.
Sur le mode de contamination hu-
maine. Par Mattliias Einarsson.
haganum. Þeir skilji eftir saur
um hlöð og stéttir og þaðan
berist eggin inn í bæinn. Hann
bendir á, að fé sem heldur sig
heima við bæi, (t. d. heimaln-
ingar), sé meira sollið en ann-
að. Hann hyggur að önnur
störf en mjaltir í kvíum valdi
þessum mikla mun á sýkingu
karla og kvenna og bendir sér-
staklega á skóbætninguna sem
miklu meiri hætta stafi af.
Unglingsstúlkur á sveitabæjum
taki við þjónustubrögðum á
fermingaraldri og þess vegna
sé sullaveikin algengust í kon-
um milli tvítugs og fertugs.
Dr. Skúla Guðjónssyni þótti
kenningin merkileg og vel rök-
studd og tekur að leita að tæn-
iuliðum eða eggjum í íslenzkri
ull. Hann birtir niðurstöðu sína
í Bibl. for Læger, Dec. 1925 (2).
Hann leitar í 4 kg. af óhreinni
íslenzkri vorull, af svæði þar
sem töluvert er um sullaveiki.
Hann notar aðferð, sem hann
hefir að nokkuru leyti fundið
sjálfur. Þessi leit hans bar eng-
g.n árrjngur, svo að sönnun
vantaði enn fyrir því að theorí-
an væri rétt.Hinsvegar sannaði
það heldur ekki, að hún væri
röng. Enda bendir Dr. Skúli á
það í arein sinni og hvetur til
frekari rannsókna.
En að því er að gá, að ullin
var ekki kviðarull af kvíaám,
og þó svo hefði verið og engin
tæniuegg fundizt, var jafn-ó-
sannað fyrir því, að tilgáta M.