Skessuhorn - 17.12.2014, Page 77

77MIÐVIKUDAGUR 17. DESEMBER 2014
Gleðileg jól og farsælt komandi ár.
Þökkum ánægjuleg samskipti á líðandi ári.

God jul og godt nytt år.
Vi takker for samarbeidet i året som gikk.

Merry christmas and a happy new year.
Thank you for enjoyable moments in
the passing year.
Wesołych Świąt i szczęśliwego nowego.
Dziekujemy za owocna wspolprace w 2013 roku i
mamy nadzieje ze przyszly rok bedzie rownie udany
Счастливого Нового Года и светлого Рождества!!
С благодарностью за сотрудничество
и совместную работу в прошлом году,
Jólakveðja – Julehilsen • Christmas
greeting • życzenia świąteczne -
Поздравления с Рождеством!
S
K
E
S
S
U
H
O
R
N
2
0
1
3
J
Ó
N
S
S
O
N
&
L
E
’M
A
C
K
S

•
j
l.
is

•
S
ÍA
landsbankinn.is 410 4000Landsbankinn
Ekki gefa bara eitthvað,
gefðu frekar hvað sem er.
Með gjafakorti Landsbankans er ekkert
mál að velja réttu jólagjöfina. Þú ákveður
upphæðina og sá sem þiggur velur gjöfina.
Þú færð gjafakortið í næsta útibúi.
segir að Vinir Hallarinnar hafi tek-
ið ákveðna áhættu með því að halda
Lopapeysuna á hverju ári og að
dæmið hafi sífellt orðið dýrara. „Ég
var næstum því hættur að nenna að
hafa þetta svona. Mig langaði að
gera þennan viðburð mun flottari
og skemmtilegri. En þetta var bara
ein skemma og það komast ekki
nema svo og svo margir þar inn
og svo framvegis. Mér fannst þetta
orðið þreytt,“ útskýrir hann. Árið
2011 var bætt 1400 fm sirkustjaldi
við svæðið og svið tvö varð til.
„Þá gátum við bætt við tónlistar-
fólki og gerði þetta okkur kleift að
skipta stemmingunni í tvennt, svið
eitt fyrir tónleika og svið tvö fyr-
ir dansþyrsta. Með þessum breyt-
ingum fannst okkur við geta boð-
ið uppá meiri fjölbreytni, allir áttu
að geta fundið sér eitthvað við sitt
hæfi, óháð aldri.“ Ísólfur segir það
hafa svínvirkað og að fólk hafi verið
ánægt. Gestir Lopapeysunnar hafa
verið á bilinu 1600-3000 manns.
„Það er eiginlega alveg passlegt.
Við þorum ekki að fá mikið fleiri
en 3000 manns inn á svæðið. Þess
vegna auglýsum við viðburðinn
ekki nema í eina viku í Reykja-
vík. Markhópurinn sem við viljum
sækja í eru Skagamenn, vinir þeirra
og fjölskyldur, brottfluttir og svo
auðvitað nokkrir auka.“
Skuldlaus þegar
hrunið skall á
Vinir Hallarinnar hafa ekki einung-
is staðið fyrir viðburðum á Skagan-
um. Þeir hafa einnig leigt út hljóð-
kerfi til ýmissa aðila um allt land.
Ísólfur segir að sú hugmynd hafi
kviknað fyrirvaralaust, þegar hann
og Aldís voru á rúntinum í Reykja-
vík. „Ég var á leið með hátalara í
viðgerð í Hljóðx og sá hljóðkerfi í
versluninni. Það endaði með því að
við gerðum samning við Hljóðx um
að við myndum leigja kerfið út og
þeir fengju prósentur af leigunni.“
Til að byrja með leigðu þeir tækin
á Akranesi en viðskiptahugmyndin
vatt fljótlega upp á sig. „Við vorum
farin að leigja tækin um allt land á
allskyns viðburði. Þá ákváðum við
að kaupa tækjabúnaðinn og stofna
hljóðkerfaleiguna Protech. Við
bættum við tækjum og sáum um
tækjabúnað fyrir Akraneskaupstað,
Reykjavíkurborg, Íslensku óper-
una og fleiri.“ Fyrirtækið var rekið
skuldlaust, fyrir utan skemmu sem
lítið hvíldi á. Það endaði þó með
því að hann ákvað að selja skemm-
una. „Það var aðeins að dala leigan
og við ákváðum að selja skemmuna
og vera alveg skuldlaus. Við losuð-
um allt sem hægt var að losa, sem
betur fer, því svo kom hrunið. Við
vorum sem betur fer alveg skuld-
laus þegar það skall á.“
Gjörbreyttur rekstur
Eftir hrun varð verðstríð í öllu. Ís-
ólfur og félagar ákváðu að bakka
og snúa vörn í sókn. Þeir seldu
hluta af dótinu og einbeittu sér
að bíóinu, sem átti 70 ára afmæli
stuttu síðar. Ráðgjafar höfðu sagt
þeim að losa sig við bíóið á með-
an allt annað gekk vel en Ísólf-
ur segir það aldrei hafa komið til
greina að fara eftir þeim ráðum.
„Svo bara allt í einu gerðist eitt-
hvað. Ég ákvað að markmiðið yrði
að húsið yrði blastað upp. Við fór-
um að hvetja fólk til að vera með
viðburði í Bíóhöllinni og það voru
settir upp ýmsir viðburðir þetta ár,
sem allir gengu vel. Svo sem leik-
sýningar skólanna, Blóðbræður og
alls konar flottir tónleikar. Þetta
var dýrt ár og við græddum í raun
ekkert á því þannig annað en að
menningarlífið hérna tók kipp.“
Akraneskaupstaður ákvað í tilefni
af 70 ára kaupstaðarafmæli sínu
2012 að hrinda af stað söfnunará-
taki vegna endurnýjunar á sýning-
arbúnaði Bíóhallarinnar, sem var
orðinn úreltur. Bæjarfélagið, HB
Grandi og fleiri velunnarar húss-
ins lögðu fé í púkkið og gerðar
voru miklar tæknilegar breyting-
ar á húsinu. „Reksturinn hér gjör-
breyttist í kjölfarið. Hér getum við
í dag boðið upp á það sama og boð-
ið er upp á í Reykjavík. Við bjóð-
um upp á það besta, á sama tíma
og þeir,“ segir Ísólfur. Það fór því
svo að allir draumarnir sem hann
hafði þegar hann tók við rekstri
Bíóhallarinnar rættust á endanum.
„Það var Bíóhöllin sjálf sem skap-
aði þetta allt. Í gegnum hana varð
til þetta tengslanet, traust og hug-
myndir. Við höfum þurft að bjarga
okkur og finna nýjar lausnir. Ekki
eru alltaf til peningar en við höf-
um fundið aðrar leiðir sem skilað
hafa árangri,“ segir Ísólfur.
Líður best að fást við
krefjandi verkefni
Viðburðafjöldinn í Bíóhöllinni
hefur stóraukist með ári hverju
eftir breytingarnar. Í ár voru þeir
um 650 og eru bíósýningar alla
daga, nema með undantekningar-
tilfellum. Ísólfur segir það fólkinu
að þakka sem sækir húsið að þessi
fjölbreytni sé í boði. Vinir Hallar-
innar eru að vonum glaðir með ár-
angurinn og hafa verið að skipu-
leggja viðburði víða um landið.
„Í dag skipuleggjum við viðburði
í heild sinni. Nýtum hljóðkerf-
ið í þá og sjáum um tæknilausn-
ir. Tækifærin eru mörg og mað-
ur finnur mikið traust. Eftir þenn-
an tíma er maður búinn að byggja
upp sambönd, fólkið í kringum
mig kann hlutina. Tengslanetið
er það sterkasta sem maður hefur
í þessum bransa. Að geta gripið í
símann og hringt í fólk þegar þess
þarf er ómetanlegt. Að vera bú-
inn að finna þetta fólk,“ segir Ís-
ólfur þakklátur. Vinir Hallarinnar
sáu meðal annars um skipulagn-
ingu Októberfest hjá Háskóla Ís-
lands nú í haust. „Það er viðburð-
ur sem haldinn hefur verið í tólf ár
og þetta skotgekk, með mjög góð-
um árangri. Við breyttum ýmsu í
skipulagningunni og reynslan sem
við höfum öðlast með Lopapeys-
unni kom sér vel.“ Hann nefnir að
tónleikaröð Dúmbó og Steina sem
haldin var í Bíóhöllinni, á Hvols-
velli og í Hörpu hafi einnig geng-
ið vonum framar. „Það er gaman
að fást við nýjar áskoranir. Hlut-
irnir mega ekki verða of einfald-
ir. Mér líður best ef ég er að kljást
við krefjandi verkefni, það er nóg
að gera og eitthvað skemmtilegt
er um að vera. Þetta er minn fót-
boltaleikur og getur verið ógeðs-
lega gaman,“ segir hann. „Í upp-
hafi dreymdi mig um að komast í
önnur hús í Reykjavík. Nú er mað-
ur kominn hringinn og ég finn að
mig langar að vera hér. Þetta er
persónulegt dæmi fyrir mig, mér
þykir vænt um þetta hús,“ bæt-
ir Ísólfur Haraldsson við að end-
ingu.
grþ
Ísólfur og Þórður Þrastarson ásamt Jens Hanssyni og Stefáni Hilmarssyni úr Sálinni hans Jóns míns á Lopapeysunni 2009.
Ljósm. úr einkasafni.