Skessuhorn


Skessuhorn - 17.12.2014, Blaðsíða 70

Skessuhorn - 17.12.2014, Blaðsíða 70
70 MIÐVIKUDAGUR 17. DESEMBER 2014 Reynir að vekja áhuga sem flestra á tónlistinni Rætt við Heiðrúnu Hámundardóttur tónmenntakennara á Akranesi. Menningarverðlaun Akraness voru afhent í áttunda sinn fyrir skömmu. Þau hafa verið veitt einstaklingi eða hópum sem þótt hafa skarað fram úr í menningarlífi á Akranesi og að þessu sinni hlaut Heiðrún Hámundadóttir viðurkenninguna. Það kom fáum á óvart að Heiðrún fengi slíka viðurkenningu enda vel að henni komin. Hún hefur und- anfarin ár varið miklum tíma til að vinna með ungu fólki á Akranesi, kveikja áhuga þess fyrir tónlist og hvetja það áfram til góðra verka. Heiðrún er tónmenntakennari í Brekkubæjarskóla en kennir einnig við Tónlistarskólann á Akranesi og Fjölbrautaskóla Vesturlands. Hún hefur því komið víða við í tónlist- aruppeldi Akurnesinga. Blaðamað- ur Skessuhorns settist niður með Heiðrúnu á aðventunni og fékk að kynnast henni aðeins. Sótti víða í sönginn Heiðrún er fædd og uppalin á Skaganum. Þar ólst hún upp hjá ömmu sinni og afa, þeim Karli Ragnarssyni, sem nú er látinn, og Ernu Benediktsdóttur. Hún seg- ist snemma hafa sótt í tónlistina. „Ég var á dagheimili í Akurgerði, þar sem mikið var sungið. Reyndar sótti ég svo í allt þar sem var sung- ið. Ég fór í KFUM og KFUK og skátana. Ég fór meira að segja á samkomur hjá hvítasunnusöfnuði því þar var mikið sungið og föndr- að. Svo var ég auðvitað í kór líka,“ segir hún um upphafið á tónlistar- áhuganum. Heiðrún fór snemma í tónlistarskólann og lærði þar á blokkflautu og svo píanó. „En píanóið var greinilega ekki mitt hljóðfæri. Ég hætti því í smá tíma í tónlistarskólanum en lærði svo á klarínett þegar ég varð eldri og fór þá í lúðrasveitina. Þegar ég var ell- efu ára kenndi amma mér fyrstu gripin á gítar og á unglingsárunum fór ég í hljómsveitarstúss.“ Byrjaði snemma að kenna Á framhaldsskólaárunum fékk Heiðrún tækifæri til að kenna tón- list í fyrsta sinn. „Eldri nemendur sem voru í lúðrasveitinni kenndu byrjendunum. Það var fyrsta reynsla mín af því að kenna tón- list. Ég var í fjölbraut á þessum tíma. Ég fann fljótt að mig lang- aði að vinna við alhliða tónlistar- kennslu og nú vinn ég við það í bland við einkakennsluna.“ Eftir nám í Fjölbrautaskóla Vesturlands fór hún í tónmenntakennara- deild Tónlistarskólans í Reykjavík. Hún bjó í Reykjavík í sex ár en er nú búsett á Akranesi ásamt eigin- manni sínum Kristleifi Brandssyni og tveimur börnum þeirra; Snorra 20 ára og Heklu níu ára. Fyrst eft- ir að hjónin komu aftur á Skagann kenndi Heiðrún í Tónlistarskólan- um á Akranesi en fljótlega hóf hún störf við Grundaskóla að auki. „Ég kenndi þar í þrjú ár. En ég stjórn- aði lúðrasveitinni í tónlistarskól- anum á þeim tíma og það var mik- ið að gera í því. Þetta voru tvær til þrjár sveitir, þar sem 40 manns voru í elstu sveitinni. Ég hætti því á endanum að kenna í Grundaskóla og einbeitti mér að lúðrasveitun- um. Þetta var mjög skemmtileg- ur tími. Við fórum til dæmis í tvær utanlandsferðir, á lúðrasveitarmót og keppni í Gautaborg og svo í tónleika og skemmtiferð til Spánar sem var líka nokkurs konar kveðju- ferð fyrir mig,“ segir Heiðrún sem fluttist með fjölskylduna til Dan- merkur stuttu síðar, árið 2006. Árin í Danmörku „Við vildum prófa að búa annars staðar, snúa blaðinu aðeins við. Ég var skiptinemi í Danmörku þegar ég var yngri og talaði þess vegna dönsku,“ útskýrir Heiðrún. Í Danaveldi hélt Heiðrún áfram að mennta sig. Hún fór í tónlistarhá- skóla í nám sem kallast á dönsk- unni „Rytmisk musik og bevæ- gelse“ eða rytmatónlist og hreyf- ing. „Ég lærði þar tónlist frá Afr- íku, Suður-Ameríku og Kúbu. Ég lærði mikið á trommur, trommu- takta, söng og samspil. Líkt og við notum nú mikið á tónlistar- brautinni og ég nýti þetta í tón- listarkennslunni.“ Heiðrún segir fjölskylduna hafa átt þrjú góð ár í Danmörku. Kristleifur hefði lært sjúkraþjálfun áður en skipti um gír úti og lærði þar margmiðlun- arhönnun með áherslu á vefforrit- un. Í dag starfar hann hjá Skapa- lóni í Reykjavík. „Hekla var bara eins og hálfs árs þegar við fluttum út en Snorri var í 7. bekk. Þetta var ekki auðvelt fyrir hann fyrstu mánuðina. Hann er klár strákur en þarna rakst hann aðeins á vegg og þurfti í fyrsta sinn að hafa fyrir hlutunum. En ég held að hann hafi haft rosalega gott af þessu og hann býr enn að því í dag.“ Setur sig í spor barnanna Eftir að heim var komið fór Heið- rún í 50% stöðu hjá tónlistarskól- anum og einnig hjá Brekkubæj- arskóla. „Það hefur reyndar und- ið mikið upp á sig og ég er í meiri vinnu en það í dag.“ Hún segir að lítið hafi verið til af hljóðfærum í Brekkubæjarskóla þegar hún byrj- aði að kenna þar en í dag sé tón- menntastofan full af græjum. All- ir nemendur skólans í 1.-7. bekk fá tónmenntakennslu einu sinni í viku. Á unglingastigi geta þau farið í tónlistarval sem unnið er í samstarfi við Grundaskóla og tón- listarskólann. „Þar geta þau lært á hljóðfæri og sungið. Svo eru gerð- ar hljómsveitir og haldnir tón- leikar í lok annar,“ útskýrir Heið- rún. Aðaláherslan í tónmennta- kennslunni er samspil. Öll kennsl- an er verkleg og nemendur upp- lifa tónlistina í gegnum hreyfingu, söng og sampil. „Meginmarkmið- ið með kennslunni er að vekja áhuga hjá krökkunum og gefa þeim tækifæri til tónlistarflutn- ings. Ég legg áherslu á þetta vegna þess að ég reyni að hugsa þetta eins og ég hefði sjálf viljað hafa þetta sem krakki. Ég vildi prófa allt og þótti síður en svo skemmti- legt að vera í bóklegum tíma í tón- mennt. Krakkarnir sjá öll hljóð- færin í stofunni og verða að sjálf- sögðu að fá að njóta þeirra. Þann- ig setur maður sig í spor barnanna. Þetta á að vera gaman og á að vekja áhuga sem flestra á tónlistinni til að virkja sem flesta,“ segir hún og brosir. Vil hafa puttana í mörgu Heiðrún hefur í seinni tíð komið víða við og tekið að sér mörg ólík verkefni. Hún hefur verið annar af verkefnisstjórum verkefnisins Ungir - Gamlir ásamt Flosa Ein- arssyni og hafa þau farið á liðn- um árum með hóp nemenda frá báðum grunnskólunum á Akra- nesi í tónlistarferðir til Svíþjóð- ar. Hún stjórnaði Skólahljómsveit Akraness um árabil með myndar- brag. Auk þess samdi hún og leik- stýrði söngleiknum „Elskaðu frið- inn“ ásamt Samúel Þorsteinssyni samkennara sínum sem settur var upp á vegum Brekkubæjarskóla í Bíóhöllinni í maí 2012. Nýj- asta verkefnið sem Heiðrún kem- ur að er verkefnið Europe-12 po- ints, European song Contest. Það er verkefni sem styrkt er af Eras- mus+ og er samvinnuverkefni milli átta skóla víðsvegar um Evrópu. „Það hefur alltaf hentað mér best að vera með puttana í mörgu. Ég er enn þannig, þrífst best ef ég er með alls konar verkefni. Ég reyni jafnvel að finna mér aukaverkefni, Erasmus er dæmi um það,“ seg- ir hún. Vináttan stendur uppúr Þónokkrir af nemendum Heiðrún- ar í gegnum tíðina hafa á einhvern hátt haldið áfram í tónlistinni. Hún segist alltaf vona að krakk- arnir haldi áfram, þó það sé ekki nema bara fyrir sjálfa sig heima. „Ég reyni að gera þau sjálfstæð í uppeldinu. Þeim eru allir vegir færir ef þau læra að vinna, læra að skapa tónlist og læra að vera sjálf- stæð.“ Heiðrún segir starfið gef- andi og að vináttan sem oft vill myndast á milli hennar og nem- enda standi upp úr. „Maður teng- ist vissum hópum og eignast góða vini í krökkunum. Þegar ég fékk verðlaunin í haust fékk ég til dæm- is skilaboð frá fólki sem var hjá mér í lúðrasveit hérna áður fyrr. Mér þótti ósköp vænt um það,“ segir hún. Keypti bassa í stað mjólkur Heiðrún lifir og hrærist í tónlist meira og minna allan daginn. Hún segir að stundum sé gott að hafa þögn þegar hún kemur heim og er búin að vera í tónlistinni allan dag- inn. „En ég hlusta á tónlist í frí- um og um helgar og er algjör alæta á tónlist. Það er sama hvaða tón- listarstefna eða tegund það er, það eru til góð og vond lög,“ segir hún. Heiðrún kennir á klarínett við tón- listarskólann en hún getur spilað á flest hljóðfæri. Hún er þó hógvær þegar blaðamaður spyr hana út í þá sálma. „Það fer nú eftir því hvaða merkingu þú leggur í að kunna á hljóðfæri,“ segir hún og skell- Heiðrún Hámundardóttir tónmenntakennari á Akranesi. Heiðrún með menningarverðlaunin. Ljósm. þá. Hekla og Snorri, börn Heiðrúnar. Myndin er tekin þegar fjölskyldan fór og sótti sér lifandi jólatré um síðustu helgi. Ljósm. úr einkasafni.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Skessuhorn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skessuhorn
https://timarit.is/publication/1096

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.