Skessuhorn - 17.12.2014, Qupperneq 110

110 MIÐVIKUDAGUR 17. DESEMBER 2014
Valdís Þóra Jónsdóttir komst
örugglega inn á lokaúrtökumótið
fyrir LET Evrópumótaröð kvenna
sl. fimmtudag þegar hún lauk fjórða
hringnum á fyrra úrtökumótinu.
Keppni byrjaði mánudaginn 8. des-
ember og stóð í fjóra daga. Val-
dís endaði í 8.-11. sæti sem er frá-
bær árangur. Síðasti hringurinn var
samt hennar lakasti á mótinu en þá
lék hún á 80 höggum eða sjö högg-
um yfir pari vallarins. Besti hring-
urinn var á öðrum degi enn þá spil-
aði hún á parinu en þremur og fjór-
um dögum yfir hina tvo dagana.
Alls léku 78 kylfingar á þessu
móti en fyrra stig úrtökumótanna
fór fram í þremur hlutum og kom-
ust 42 áfram af þessum velli sem
Valdís var að spila á, á lokaúrtöku-
mótið. Það fer fram dagana 17.-21.
desember og verður leikið á tveim-
ur völlum, Samanah og Al Maaden
í Marrakech í Marokkó. Tveir ís-
lenskir kylfingar leika á lokaúrtöku-
mótinu en Ólafía Þórunn Krist-
insdóttir Íslandmeistari í höggleik
2014 náði einnig að komast í gegn-
um fyrra stig úrtökumótsins í Mar-
okkó í byrjun nóvember. Þetta er í
annað sinn sem Valdís Þóra keppir
á lokaúrtökumótinu. Í fyrra tókst
henni ekki að komast í aðalmóta-
röðina en árangurinn núna gefur
tilefni til mikilla væntinga. þá
Valdís Þóra Jónsdóttir golfklúbbnum
Leyni er hér ásamt kylfubera sínum
í Marokkó. „Þetta er frábær karl og
gaman að hafa hann með sér enda
kunni hann vel á völlinn,“ sagði Valdís
Þóra.
Valdís Þóra komst örugglega
áfram á lokaúrtökumótið
Hvert er besta jólanammið?
Spurning
vikunnar
(Spurt á Akranesi)
Sigurður Þór Sigursteinsson:
Mackintosh, það er ekki flókn-
ara.
Áslaug Anna Einarsdóttir:
Það er konfektið frá Nóa og Sír-
íus.
Þorgerður Ólafsdóttir:
Karamellur og brjóstsykur.
Ólafur Bjarni Ólafsson:
Ætli það séu ekki súkkulaði - jóla-
sveinarnir.
Hlynur Steinn Arinbjörnsson:
Það er bara Mackintosh, ekki
spurning.
Fyrsta landsmót Skotsambandsins í Borgarnesi
Landsmót Skotsambands Íslands var
haldið í Borgarnesi á laugardaginn.
Var þetta jafnframt fyrsta landsmót
STÍ sem haldið er í nýrri skotað-
stöðu Skotfélags Vesturlands í Borg-
arnesi. Á mótinu bar Jórunn Harð-
ardóttir sigur úr býtum í loftskamm-
byssu kvenna með 368 stig og Ás-
geir Sigurgeirsson sigraði í karla-
keppninni með 575 stig. Þá sigraði
Margrét Skowronski í loftskamm-
byssu unglinga með 294 stig og Jór-
unn Harðardóttir vann einnig loft-
riffilkeppnina með 392,7 stig.
Skor Ásgeirs og bæði skor Jór-
unnar eru yfir gildandi Ólympíu-
lágmarki (MQS). Þau eru öll í Skot-
félagi Reykjavíkur. Í loftskamm-
byssu karla varð Thomas Viderö
SFK annar (559) og Ívar Ragnarsson
SFK þriðji (553). Í loftskammbyssu
kvenna varð Bára Einarsdóttir SFK
önnur (346) og Guðrún Hafberg
varð þriðja (323). Arnar H. Bjarna-
son úr SFK keppti í unglingaflokki
í loftriffli og bætti þar eigið Íslands-
met með 420 stig. Í loftriffli karla
sigraði Theódór Kjartansson úr SK
með 555,7 stig, annar varð Logi
Benediktsson úr SFK með 547,4
stig og í þriðja sæti Þorsteinn Bjarn-
Jórunn Harðardóttir mundar hér byss-
una á mótinu í Borgarnesi.
Kristín Benediktsdóttir er í hópi
nokkurra tómstundabænda með
sauðfé í Stykkishólmi. Þegar kom
fram á jólaföstuna áttu hún enn
eftir að heimta Móbotnu tveggja
vetra ær og með henni gengu tvö
hrútlömb þegar hún fór á fjall síð-
asta vor. Í liðinni viku fréttist af fé
sem komið hafði ofan í gryfjurn-
ar skammt frá gatnamótunum nið-
ur í Bjarnarhöfn. Þegar að var gáð
reyndist Móbotna vera þarna kom-
in með lambhrútana sína tvo. Þetta
var einmitt í einu stórviðranna sem
gekk yfir landið í lok síðustu viku.
Móbotna og hrútlömbin voru vel á
sig komin og báru það með sér að
beitin hafi verið nóg núna fram eft-
ir vetri. Líklegast er talað að þau
hafi haldið sig innst í Hraunsfirð-
inum síðustu vikurnar.
þá
Heimti síðustu kindina
Kristín með Móbotnu og lambhrútana tvo.
arson úr SR með 464,4 stig. Í liða-
keppni karla í loftskammbyssu sigr-
aði A-sveit SFK með 1,665 stig, A-
sveit SR varð önnur með 1,614 stig
og í þriðja sæti A-sveit SKV með
1,523 stig. mm/stí
Allt frá því þegar Æsir veiddu Loka
í ádrætti við Fránangursfoss (karl-
inn hafði brugðið sér í laxalíki og fal-
ið sig þar) hefur maðurinn verið frá
sér numin yfir því að veiða lax. Kon-
ungur hafsins verið nytjaður víða
um veröld síðan frásögnin af þess-
ari frægu veiðiferð ásanna var rit-
uð á kálfsskinn, búsvæði hans hafa
þó lotið lægra haldi með auknu um-
fangi mannsins og hreinlega orðið
undir vegna mengunar frá mannin-
um sem skýtur skökku við því veiði-
menn vilja veiða í hreinum ám sem
eru fullar af laxi, umkringdir fögru
umhverfi. Hefur orðið vakning þar
líkt og í öðrum sviðum samfélagsins
en árið 2009 fékk áin Signa í Frakk-
landi sína fyrstu laxa aftur eftir 100
ára fjarveru og er það að þakka því
mikla hreinsunarstarfi sem átt hef-
ur sér stað í og við ána síðustu árin.
En það er ekki það sem ég ætla að
tala um í þessum pistli heldur annars
konar hugleiðingar.
Breytingin á háttum veiðimanna
hefur verið mér hugleikin síðustu
árin. Nú þykir ekki lengur nóg að
hafa græjur til að veiða heldur líka
græjur og útbúnað til að ná nær-
myndum, myndir undir yfirborð-
inu, time-löpsum og hvaðeina.
Mér er stundum til efs að þeir sem
stunda þessa blönduðu íþrótt and-
ans viti hvernig veðrið var og um-
horfs í kringum þá nema þá með
hjálp myndskeiða sinna og veður-
upplýsinga. Fólk er orðið svo upp-
tekið við að deila öllu með öllum
og er ofan í símanum þegar það er á
veiðislóð, tökustað afsakið mig, orð-
ið tökustaður hefur nefnilega öðlast
nýja merkingu. Teknar eru „sjálfur“
(íslenska orðmyndin af selfie) með
veiddum fisk og þær eru byggðar
þannig upp að glaðbeittur veiðimað-
urinn heldur á myndavélinni rétt
fyrir ofan hausinn á sér svo að and-
lit og veiðihúfa er 70% af myndinni,
svo sést glitta í fiskhöfuð, einhverj-
ir kannast við myndefnið. Svo mik-
ið er um þessa tæknivæðingu nútíma
stangveiðimannsins, eða tækniveiði-
mannsins, að fyrr í haust þótti þjóð-
garðsverði nóg um þegar menn voru
farnir að kafa með myndavélarnar
sínar ofan í Öxará til að ná myndum
af tilhugalífi Þingvallaurriðans. Svo
mikið var hann myndaður að fólk
óttaðist að hængarnir fengju sviðs-
skrekk, næðu honum hreinlega ekki
upp. Hvað yrði þá um ísaldarurrið-
ann, spurðu verndunarsinnar. Tekin
var sú ákvörðun að banna upptöku-
vélar á ástarbeði lónbúans, urriða-
dansinn hefur reyndar verið vel nó-
teraður af hinum fróma fiskahvíslara
Jóhannesi Sturlaugssyni. Þar sýnir
hann gestum og gangandi það sem
ég vill kalla urriðaþukl, svona líkt og
hrútaþukl.
En aftur að laxveiðinni. Maður og
lax, lax og kona. Þetta ástarsamband
sem löngum hefur glatt hjörtu og sál
þess sem heldur á veiðistöng, en hef-
ur þróast að miklu leyti í einskon-
ar haltu mér slepptu mér samband
þar sem laxinn er veiddur, myndað-
ur, mældur og sleppt aftur. Jafnvel er
kauði lagfærður eftir á í heimilistölv-
unni líkt og stjörnur nútímans þar
sem fiskilýs og netaför eru fjarlægð.
Veiða og sleppa, V/S hefur vakið upp
svo eldheitar samræður milli fólks og
sterkar líkingar, sumir eru á móti öllu
dýralífi á jörðinni og hata grænmeti
nú eða eru þá friðelskandi dýravinir
sem tala við tré og steina. Hvort er
betra, það ætla ég ekki að rekja hér í
þessum pistli, mér er nefnilega annt
um velferð mína. En ef það væri ekki
fyrir þessar deilur um sem hafa alltaf
fylgt stangveiðinni þá væri hætt við
því að engin stangveiði væri stund-
uð, menn þurfa nefnilega alltaf að
deila sjáðu til.
Með kveðju.
Axel Freyr, Borgarfirði.
Pistill
Af tækniveiðimönnum og urriðaþukli
Sjálftaka (selfie) við Langavatn.