Frjáls verslun - 01.07.2013, Side 52

52 FRJÁLS VERSLUN 7. 2013
Róbert Guðfinnsson hef ur undanfarin ár fjárfest erlendis og komið víða við, mest
þó í Mexíkó. Áður en það var var
hann áberandi fyrirtækjastjórnandi
hér á landi og stýrði tveimur
fyrirtækjum skráðum í Kauphöll
Íslands. Árið 2005 ákvað hann
hins vegar að söðla um og flytja
til Bandaríkjanna og helga sig
fjárfestingum ytra, mest þó í
Mexíkó. Óhætt er að segja að það
hafi gengið vel og skömmu eftir
bankahrun hóf hann að fjárfesta
aftur hér heima á Íslandi enda
segir hann brosandi að hann eigi
tvo heimamarkaði; Mexíkó og
Siglufjörð.
Uppbyggingarstarf hans á
síðarnefnda staðnum er nú orðið
öllum landsmönnum kunn ugt
enda má segja að þessi gamla
síldarhöfn sé að taka stakka skipt ­
um og ferðamennirnir streyma
að. Róbert hefur því synt gegn
straumnum þótt hann segi að í sér
safnist það saman sem menn helst
telja sig þurfa að varast, nefni lega
sægreifi, útrásarvíkingur, kapí tal­
isti og áhættufjárfestir!
Róbert segist helst vilja starfa
við það síðasttalda, við að byggja
upp og skapa eitthvað nýtt. Hann
vilji umfram allt forðast að lenda
í vinnu þar sem hver dagur sé
öðrum líkur og hann tekur fram
að hann hefur engan áhuga á að
starfa aftur við sjávarútveg. Um
leið vilji hann gera hlutina öðruvísi
en aðrir og vinna að spennandi
verkefnum þar sem ekki sé hægt
að ganga að því vísu að útkoman
verði jákvæð.
Róbert segir að Íslendinga
prýði ýmsir kostir sem nýtist
frum kvöðlum og fjárfestum.
Veiðimannaeðlið reki þjóðina
áfram og okkur sé ekki gjarnt að
hugsa til langs tíma. „Við erum
eins og fiskimaðurinn; við viljum
fara út og veiða fisk, vinna hann
og selja og fara svo og veiða
meira.“
Róbert segist hins vegar hafa
trú á að sömu kraftarnir og komu
Íslandi í vandræði geti komið
þjóð inni út úr þeim aftur. Ís lend ­
ingar séu áhættusæknir að eðlisfari
og víli ekki fyrir sér að ráðast í
hlutina.
„Þegar maður hefur unnið í
lönd um þar sem nánast er búið að
mennta áhættusæknina úr fólkinu
verður maður pínulítið glaður
að finna þetta íslenska eðli, þó að
það geti vissulega komið okkur
í vandræði stundum. Við erum
hins vegar vön að leggja enn meiri
vinnu á okkur þegar við lendum
í vandræðum,“ segir Róbert sem
segist jafnframt óttast að við séum
að glata þessum eiginleikum. Nú
hafi menn lagst í endurskoðunar­
og uppgjörsstemningu sem dragi
kjarkinn úr fólki. Hann segist
óttast að það leiði til þess að menn
þori ekki að taka áhættu eða sýna
djörfung. Umbunin verði til þeirra
sem enga áhættu taki.
„Við þurfum viðbótartekjur
og meiri útflutning. Öll áhersla
á að vera á gjaldeyrisskapandi
nýsköpun í viðbót við annað sem
við erum með. Um leið þurfum
við að læra að umbreyta,“ segir
Róbert.
Til útskýringar á þessu um breyt ingarferli nefnir hann álvinnslu og
lýsisframleiðslu. Segir glaðbeittur
að Lýsi sé hans uppáhaldsfyrirtæki
hér á landi. Það sé umbreytingar­
og markaðsfyrirtæki enda komi
uppistaðan af hráefni þess að
utan og sé svo unnið og hreinsað
hér á landi. Iðnaðarlýsið sé selt til
vinnslu annars staðar en ómega3
­fitusýrurnar séu sendar til Bret­
lands þar sem þeim er breytt í
perlur og svo komi þær aftur
hingað til lands þar sem þeim er
pakkað og síðan seldar út um allan
heim. Þetta sé fyrirtæki sem gangi
vel, sé umbreytingarfyrirtæki
sem skapi gjaldeyri. Að baki búi
þekking og margra ára þróunar ­
vinna. Tími sé hins vegar nokkuð
sem Íslendingar eigi í vandræðum
með og Róbert segir að það sé
landlægt að fjárfestar á Íslandi
vilji fá umbun sinna fjárfestinga
á skömmum tíma. Þolinmæði
prýði ekki íslenska fjárfesta. „Sú
krafa sem menn gera um endur ­
greiðslu á fjárfestingu gengur ekki
upp og sérstaklega ekki áhættu ­
fjárfestingu.“
Róbert bendir á að víða
erlendis megi sjá gömul gildi í
fjárfestingum og tiltekur ferða ­
þjón ustu í Noregi. Þar megi
sjá mikið af fjölskyldureknum
hótel um sem eru lítið sem ekkert
skuldsett. Fjölskyldan vinnur
við þetta yfir ferðamannatímann
en lokar þess á milli. Reksturinn
verður hluti af lífsstíl fólksins.
„Einhvers staðar töpuðum við
þessu módeli og menn vanmeta
eigið fé, sérstaklega í rekstri sem er
áhætturekstur. Menn vilja gjarnan
fara hratt og eiga of auðveldan
aðgang að lánsfjármagni og orkan
fer síðan í að borga niður of mikla
skuldsetningu. Um leið hafa menn
ekki svigrúm til að þróa og þroska
rekstur sinn áfram.“
Eins og áður segir hefur Róbert
einbeitt sér að fjárfestingum á
Siglufirði þar sem eldri hús hafa
gengið í endurnýjun lífdaga,
ferða þjónusturekstur efldur á öll ­
um sviðum og bygging nýs og
glæsilegs hótels að hefjast. Hótelið
eitt og sér er fjárfesting upp á
vel á annan milljarð króna. Um
leið hefur Róbert stutt við menn ­
ingarstarf á Siglufirði og á heima ­
vefinn siglo.is, sem meðal annars
inniheldur gríðarlegt myndasafn
af Siglufirði sem Róbert hefur keypt
og látið færa yfir í rafrænt form.
Róbert sýnir blaðamanni og
ljósmyndara stoltur uppáhalds ­
mynd sína úr safninu, landsþekkta
mynd af Óskari Halldórssyni
síldarkaupmanni þar sem hann
situr á bryggjunni með hatt sinn
í hendi. Róbert bendir á að Óskar
hafi farið fjórum sinnum á hausinn
Róbert Guðfinnsson segist eiga tvo heimamarkaði; Mexíkó og Siglufjörð. Hann hefur fjárfest í
ferðaþjónustu á Sigufirði og undirbýr byggingu stórs hótels þar. Þá hyggst lyfjaþróunarfyrirtæki þeirra
Vilhelms Más Guðmundssonar, Genís, reisa lyfjaverksmiðju á Siglufirði sem framleiðir bólgueyðandi
lyf og til beinfyllingar. Fjárfestingar tengdar Róberti á Siglufirði verða hátt í 3 milljarðar, þar af eru
um 1,8 milljarðar í ferðaþjónustu, þ.e. í veitingarekstri, hóteli og útivistaraðstöðu.
TexTi: siGurður Már jónsson / Myndir: Geir ólafsson
„Við þurfum við ­
bótartekjur og
meiri útflutning. Öll
áhersla á að vera á
gjald eyrisskapandi
nýsköpun í viðbót
við annað sem við
erum með. Um leið
þurfum við að læra
að umbreyta.“
iNNFLÆði FRUmkVöðLa
Róbert Guðfinnsson