Læknablaðið : fylgirit - 01.12.2004, Síða 52

ÁGRIP ERINDA / XII. VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ
Vitað er að úteitur p-hemólýtískra streptókokka geta aukið CLA
tjáningu.
Tilgáta: Tilgáta okkar er sú að T-frumur sem valda sóra séu ræstar
í kverkeitlum sem meðal annars felur í sér aukna tjáningu á CLA
húðsæknisameindinni. Einnig teljum við líklegt að þessar frumur
geti greint epitóp sem finnast bæði í M-próteinum streptókokka
og keratíni.
Efniviður og aðf'erftir: Tekin voru sýni úr kverkeitlum og blóði
sórasjúklinga og einstaklinga án sóra, T-frumur úr sýnunum voru
einangraðar og litaðar með flúrskinstengdum mótefnum gegn
viðloðunarsameindum og kemokín viðtökum og síðan greindar
í frumuflæðisjá. Einnig voru fengnir heilir kverkeitlar úr ein-
staklingum með endurteknar hálsbólgur, sýni tekin frá tveimur
mismunandi stöðum úr hverjum eitli og frumurnar meðhöndl-
aðar eins og áður. Þetta var gert til að kanna samanburðarhæfni
sýnanna miðað við heila kverkeitla. Einnig var tekið blóð úr
þessum einstaklingum.
Niðurstöður: Marktæk aukning var á CLA tjáningu T frumna úr
kverkeitlum sórasjúklinga miðað við viðmiðunarhóp. Hins vegar
var meðalstyrkleiki þessarar tjáningar verulega minni í kverkeitl-
uni þeirra heldur en hjá T-frumum í blóði þeirra.
Ályktanir: Niðurstöðurnar samrýmast því að T-frumur í kverk-
eitlum sórasjúklinga hafi aukna tilhneigingu til að tjá CLA. Þetta
gæti greitt götu T-frumna sem greina epitóp M-próteina í kverk-
eitlum og keratína í húð.
Þakkir: Styrkt af Rannsóknasjóði Háskóla Islands.
E 82 Vakamiðluðliðabólgaversnaref rottureruútsettarfyrir
óbeinum tóbaksreyk
Jóna Freysdóttiru, Einar Þór Bogason* 1-3, Ingibjörg Ólafsdóttir1, Fífa
Konráösdóttir', Sveinbjörn Gizurarson1, Arnór Víkingssonl !/*
‘Lyfjaþróun hf., 2Naturimm ehf., 3læknadeild HI, 4gigtardeild Landspítala
jonafreys@simnet.is
Inngangur: íslenskar rannsóknir benda til þess að reykingamenn
fái verri iktsýki. Vitað er að reykingar hafa margvísleg áhrif á
ónæmiskerfið, meðal annars eykst fjöldi eitilfrumna og mótefna-
myndun, og í dýratilraunum getur ónæmisþol gegn tilteknum vök-
um brostið.
Tilgangur: Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna áhrif
óbeinna reykinga á liðagigtarlíkan í rottum.
Efniviður og aðferðir: Liðbólga var framkölluð í 20 kvenkyns
Lewis rottum með því að sprauta BSA í ónæmisglæði undir húð
og tveimur vikum seinna var BSA sprautað í vinstri hnjálið en
saltvatni í hægri hnjálið til viðmiðunar. Þvermál beggja hnjáliða
var mælt og var munurinn á milli hnjáliða mælikvarði á magn
bólgunnar. Ferli liðbólgunnar var fylgt í fimm vikur. Til að meta
áhrif óbeinna reykinga var helmingur rottnanna útsettur fyrir
sígarettureyk hluta úr degi í 27 daga.
Niðurstöður: Reykingarotturnar fengu marktækt meiri liðbólgu
en þær reyklausu. Jafnframt breyttist hlutfall eitilfrumna í nef-
slímhúð þeirra.
Ályktanir: Þessar niðurstöður benda til þess að óbeinar reykingar
hafi áhrif á staðbundin ónæmisviðbrögð (það er í nefslímhúðinni
sjálfri) sem og áhrif á útbreidd ónæmisviðbrögð (það er í hnjá-
liðum). Óbeinar reykingar geta því leitt til versnunar í ýmsum
sjálfsofnæmissjúkdómum.
E 83 Svipgerð og starfshæfni T eitilfrumna í börnum með
skertan týmus eftir hjartaaðgerð
Harpa Torfadóttir', Jóna Freysdóttir2, Inga Skaftadóttir3, Asgeir Haraldsson4,
Gunnlaugur Sigfússon4, Helga M. Ögmundsdóttir5
'Háskóli íslands, "Lyfjaþróun hf.,3Rannsóknarstofaíónæmisfræði Landspít-
ala, 4Barnaspítali Hringsins, "Rannsóknarstofa Krabbameinsfélags íslands í
sameinda- og frumulíffræði
jonafreys@simnet.is
Inngangur: í rannsókn frá árinu 2002 var sýnt að börn sem höfðu
misst hluta eða allan týmus við hjartaaðgerð í frumbernsku höfðu
færri T-eitilfrumur en viðmiðunarhópur. Markmið þessarar rann-
sóknar var að kanna frekar svipgerð T eitilfrumnanna og að
skima fyrir líffærasértæku sjálfsofnæmi.
Efniviður og aðferðir: Valin voru úr fyrri rannsókn átta börn
(meðalaldur 12,1 ár) sem höfðu sýnt marktæk afbrigði í fjölda
og svipgerð T-eitilfrumna. í viðmiðahópi voru jafnmörg heil-
brigð börn, pöruð með tilliti til kyns og aldurs. Svipgerð ónæmis-
kerfisins var skoðuð með hvítfrumudeilitalningu og mælingu
á ýmsum yfirborðssameindum: CD3+ (allar T-frumur), CD4+
(T-hjálparfrumur), CD4+CD62L+ (óreyndar T-hjálparfrumur),
CD4+CD69- (óræstar T-hjálparfrumur), CD4+CD25+CD62L+
(óreyndar T-stýrifrumur), CD4+CD25+CD69- (óræstar T-stýri-
frumur), CD8+ (T-drápsfrumur), svo og tvær sameindir sem eru
algengari á frumum sem þroskast utan týmus en þeim sem þrosk-
ast í týmus, CD8aa og TCR -yS. Skimað var fyrir líffærasértæku
sjálfsofnæmi með mælingu á mótefnum gegn týróglóbúlíni, sýru-
myndandi frumum og briskirtilseyjum.
Niðurstööur: Tilfellahópurinn hafði marktæka lækkun á hlutfalli
og fjölda T-eitilfrumna, T-hjálparfrumna, óreyndra T-eitilfrumna
og T-eitiIfrumna sem voru óræstar. Ekki sást munur á hlutfalli
óreyndra T-stýrifrumna en óræstar T-stýrifrumur voru í hærra
hlutfalli hjá tilfellahóp. Ekki var munur á hlutfalli T-drápsfrumna,
T-bælifrumna og yS T-frumna milli hópanna en tilfellahópurinn
hafði hærra hlutfall af CD3+CD4-CD8-, CD8aa+ frumum og
CD8aa+ yS T-frumum. Enginn í tilfellahópnum sýndi jákvætt
svar í skimuninni fyrir sjálfsofnæmi.
Ályktanir: Niðurstöðurnar gefa því til kynna að þroskun á T-eitil-
frumum utan týmus geti átt sér stað sé týmus fjarlægður í korna-
börnurn.
E 84 Greining húðofnæmis in vitro og in vivo mat húðprófa
með myndrænni tölvulasertækni (laser Doppler perfusion
imaging)
Margrct S. Sigurðardóttir1'24, Ellen Flosadóttir1-3, Hekla Sigmundsdóttir4,
Helgi Valdimarsson4. Bolli Bjarnason1-2
1Útlitslækning ehf., 2læknadeild HÍ, 3tannlæknadeild HÍ, 4ónæmisfræðideild
Landspítala
margrs@hi.is
Inngangur: Engin irt vitro húðpróf hafa verið fundin upp til grein-
ingar á snertiofnæmi í húð heldur fer greiningin ennþá fram með
52
Lækn
ablaðið/fylgirit 50 2004/90
J