Læknablaðið : fylgirit - 01.12.2004, Blaðsíða 55

AGRIP ERINDA / XII.
VÍS
N DARÁÐSTEFNA
Ályktanir: Niðurstöðurnar benda til þess að bólgueyðandi áhrif
NSAID lyfja séu takmörkuð við áhrif á bráðar liðbólgur en hafi
engin jákvæð áhrif á langvinnar liðbólgur. Pörf er á að endur-
skoða notkun NSAID lyfja í iktsýki.
E 90 Eiginleikar nýrrar tegundar frumna sem tjá bæði T-
frumu sameindina CD3 og B-frumu sameindina CD19
Ragna H. Þorleifsdóttir', Jóhann E. Guðjónsson* 2, Hekla Sigmundsdóttir2,
Páll H. Möller3, Hannes Petersen4. Helgi Valdimarsson2
‘Læknadeild HÍ, 2ónæmisfræðideild, 3skurðdeild og 4háls-. nef- og eyrna-
deild Landspítala
rhth@hi.is
Inngangur: Að minnsta kosti þrem tegundum CD4+ og CD8+ bæli-
frumna hefur verið lýst sem annaðhvort miðla bælingu með bein-
um frumutengslum eða með seytingu bælandi cýtókína. Rannsókn
okkar á húðsæknieiginleikum eitilfrumna í kokeitlum leiddi í ljós
nýja tegund eitilfrumna sem virðast hafa ákveðin sérkenni bæði T-
og B- frumna að því leyti að þær tjá bæði CD3 og CD19.
Efniviður og aðferðir: Eitilfrumur voru einangraðar úr kokeitlum
og blóði einstaklinga, sem fóru í kokeitlatöku vegna endurtek-
innar hálsbólgu, og kviðarholseitlum frá einstaklingum sem fóru í
aðgerð á kviðarholi. Frumurnar voru litaðar með einstofna mót-
efnum og skoðaðar í frumuflæðisjá. CD3+CD19+ frumur voru auk
þess einangraðar með CD2 og CD19 segulkúlum.
Niðurstöður: CD3+CD19+ frumur voru um 10% eitilfrumna í
kokeitlum en aðeins um 1% eitilfrumna í blóði. Tíðni þeirra í
óbólgnum kviðarholseitlum var um 5% en há tíðni frumnanna
fannst í þremur bólgnum kviðarholseitlum. Auk CD3 og CD19,
tjá >90% þeirra CD4, CD2, aþ-viðtakann, ICAM, CD5, HLA-
DR og CD20. Þessar frumur svara lítið eða ekki PHA og anti-
CD3 en þær svara PWM. Svarleysið er hægt að upphefja að vissu
marki með IL-2. CD3+CD19+ frumurnar bældu frumufjölgun
eitilfrumna úr blóði eftir örvun með PHA, anti-CD3 eða PWM
í hlutföllunum 4:1 eða 8:1 (eitilfrumur úr blóðúbælifrumur), sem
hélst þótt CD25+ og CD8+ frumur væru fjarlægðar úr CD3+CD19+
hópnum. Auk þess hélst bælingin þrátt fyrir að himna aðskildi
frumurnar. Pegar CD3+CD19+ frumurnar voru einangraðar með
CD4 og CD19 segulkúlum greindist lítil bæling. Hins vegar kom
fram bæling þegar eitilfrumur úr blóði voru ræktaðar með CD2
kúlum eða anti-CD2 mótefnum.
Ályktanir: Það er ekki vitað hvernig CD3+CD19+ frumurnar
miðla bælingu sinni en þær virðast þurfa öt vun á CD2 viðtak-
anum. Hátt hlutfall þeirra í bólgnum kviðarholseitlum bendir til
hlutverks í bólgu.
E 91 Eru ávaxtasafar verri en gosdrykkir fyrir glerung tanna?
Þorbjörg Jensdóttir1-23, Anni Rasch2, Birgitte Nauntofte', W. Peter Hol-
brook3, Allan Bardow1
‘Afdeling for Oral Medicin, Kóbenhavns Universitet, Kaupmannahöfn,
2TOMS Group A/S, Ballerup. Danmörk, ’tannlæknadeild HÍ
tje@odont.ku.dk
Inngangur: Rannsóknir á rannsóknastofum hafa sýnt að ávaxta-
safar hafi verri áhrif á glerung tanna en gosdrykkir, á meðan bæði
klínískar og faraldsfræðilegar rannsóknir hafa sýnt fram á hið
gagnstæða. Þetta ósamræmi bendir til þess að núverandi aðferðir
sem notaðar eru á rannsóknastofum séu ekki nægilega nákvæmar
og meti ekki hin eiginlegu glerungseyðandi áhrif drykkja í munn-
holi. Markmiðið var því að þróa nýja aðferð á rannsóknastofu
sem að mæti glerungseyðandi áhrif drykkja í munnholi.
Efniviður og aðferðir: Úrval ávaxtasafa og gosdrykkja á íslensk-
um og dönskum markaði voru notaðir. Sýrustig hvers drykkjar
og 50 ml drykkjarsýni voru mæld og títreruð upp að meðaltals
krítísku sýrustigi munns, pH 5,5. 50 ml drykkjarsýni voru mæld á
nýjan leik og 50 mg af hreinum hýdroxíðapatít (HAP) kristölum
voru settir í hvert sýni. Hækkun sýrustigs drykkjanna endur-
speglaði upplausn HAP kristalanna í drykkjunum, en hækkun
pH gildis var skráð á 15 sekúndna millibili í þrjár mínútur eftir að
kristalarnir voru settir í drykkina. Glerungseyðandi áhrif drykkj-
anna (EP) voru skilgreind sem upplausnarhraði HAP kristal-
anna. Þetta ferli var endut tekið með 7 mg af munnvatnsprótínum
(140 pg prótín fyrir hvert mg HAP). Prótínin voru sett í drykkina
augnabliki áður en kristalarnir voru settir í drykkina.
Niðurstöður: Glerungseyðandi áhrif gosdrykkja voru að jafnaði
tvisvar sinnum meiri en hjá ávaxtasöfum. Marktækt, neikvætt
samband fannst á milli glerungseyðandi áhrifa allra drykkja og
sýrustigs drykkjanna (rs=-0,96; p<0,001). Ekkert marktækt sam-
band fannst á milli glerungseyðandi áhrifa drykkja og magns basa
til hlutleysingar. Munnvatnsprótín drógu marktækt meira úr gler-
ungseyðandi áhrifum gosdrykkja en ávaxtasafa.
Ályktanir: Þessi nýja aðferð styður klínískar og faraldsfræðilegar
rannsóknir sem benda til þess að gosdrykkir séu marktækt meira
glerungseyðandi en ávaxtasafar. Einnig sýndi rannsóknin að sýru-
stig drykkja er betri mælikvarði á glerungseyðandi áhrif drykkja
en magn basa til hlutleysingar.
E 92 Klínísk rannsókn á glerungseyðingu og tengdum
áhættuþáttum
W. Peter Holbrook1, Jussi Furuholm2, Kristján G. Guðmundsson3, Ásgeir
Theodórs3, Jukka H. Meurman2
'Tannlæknadeild HÍ, 2University of Helsinki, Finnlandi, 3Landspítali
phot@hi.is
Inngangur: Eftir frumskoðun á 150 sjúklingum var þróuð stöðluð
aðferð til skoðunar á sjúklingum með glerungseyðingu. Alls 249
nýir sjúklingar voru skoðaðir með það að markmiði að meta
áhættuþætti glerungseyðingar.
Efniviður og aöferðir: Glerungseyðing var skráð sérstaklega fyrir
framtennur og jaxla og skráð sem mikil ef eyðing náði inn í dent-
ín, en lítil ef eyðing var aðeins í glerungi. Gögnum var safnað um
neyslu súrra drykkja, munnvatnsflæði, pH og buffer virkni. Vélinda
var speglað og fylgst með pH í vélinda í 24 klukkustundir og bak-
flæði, þindarslit og viðvera Helicobacter tegunda var skráð.
Niðurstöður: Marktæk tengsl fundust milli mikillar glerungseyð-
ingar á jöxlum (24 sjúklingar) og að minnsta kosti eins af þáttum
sem bentu til bakflæðissjúkdóms (OR 1,58; p<0,001). Marktæk
tengsl fundust einnig milli glerungseyðingar á framtönnum (mikil
= 72 sjúklingar) og bakflæðis (OR 1,33; p<0,005). Neysla á >0,5 1
Læknablaðið/fylgirit 50 2004/90 55