Tímarit Máls og menningar - 01.07.1946, Blaðsíða 17

ÍSLAND OG SAMSÆRIÐ GEGN HEIMSFRIÐNUM
127
reyna að komast burt héðan en vera framvegis seld þjóð og þræla-
lýSur í landi sínu fornu.
Samt gerist þaS undur á öðru ári lýðveldisins að menn sem kalla
sig borna af íslenskri móður verða til að halda um það ræður og
skrifa um það greinar að við eigum að gefa upp sjálfstæði vort og
afhenda landsréttindin. Er til á jörðinni nokkurt annað land en
vort, þar sem mönnum heldst uppi að gefa út blað um það að þjóðin
eigi að afhenda sjálfstæði sitt útlendu ríki? Mér er ekki kunnugt
að svo sé. Þessir menn nefna tvær orsakir þess að réttmætt sé aS
við losum okkur við landið og sjálfstæði þess. Hin fyrri er sú, að
með því að afhenda erlendu stórveldi landsréttindi vor, og innlima
Island í stórveldi þetta að sem mestu leyti, meðal annars hverfa
inn í tollkerfi þess, mundum við fá hagkvæma verslunarsamnínga
við þetta stórveldi. Síðari ástæðan fyrir því að rétt sé að við upp-
gefum sjálfstæði vort er sú, samkvæmt málflutníngi þessara manna,
að meS því að fá útlendu herveldi í hendur umráð yfir landi voru
gætum vér aflað oss verðskuldunar sem virkir þátttakar í kjarnorku-
stríði gegn þeim útlendum ríkjum sem einhverjar ímyndaðar vin-
þjóðir okkar lángar af einhverjum óútskýrðum orsökum til að jafna
við jörðu.
Hvorug þessi ástæða til uppgjafar landsréttinda á íslandi er fram-
bærileg þar á þíngi sem mál eru rædd af almennri skynsemi. Kröfur
af þessu tagi gat Hitler fengið kvislínga sína til að bera fram fyrir
hönd varnarlítilla þjóða, sem hann vildi innlima í Nasistaþýskaland,
en þó því aðeins að hafa á að skipa sterkasta her heimsins: þetta
eru þesskonar skoðanir sem aungvum manni tjóar að bera fram
nema hann hafi óvígan her að baki í staðinn fyrir rök; slíkar skoð-
anir verða alþjóðarathlægi nema því aðeins þær séu rökstuddar
með eldspúandi morðvopnum. Jafnvel þó þessi málstaður leggi mik-
ið uppúr verslunarsamníngum er óhugsandi að hann sé borinn fram
af kaupmönnum. Hinsvegar er barist fyrir slíkum málstað af mönn-
um sem hafa svo lágar hugmyndir um milliríkjaviðskipti að halda
að hægt sé yfirleitt að gera samnínga við annað ríki urn að maður
afhendi land sitt, þjóð sína og réttindi hennar sem kaupbæti með
þeirri vöru sem maður ætlar að selja. Sá maður hlýtur að vera allt
annað en kaupmaður, sem telur sig svo réttlausan aðilja í verslun-