Tímarit Máls og menningar - 01.07.1946, Blaðsíða 83

SKÝJABORG
193
„Jæja, Tommi minn,“ sagði hann, „ég óska þér gleði og gæfu
í lífinu, gamli vinur, og vona, að þú vaðir i peningum og deyir ekki
fyrr en ég skýt þig. Þetta er ósk einlægs vinar, gamals vinar. Þú
veizt það?“
„Eg veit það,“ sagði Litli-Chandler.
„Nokkrir erfingjar komnir?“ sagði Ignatius Gallaher.
Litli Chandler roðnaði aftur.
„Við eigum eitt barn,“ sagði hann.
„Son eða dóttur?“
„Svolítinn drenghnokka.“
Ignatius Gallaher sló stórkallalega á bakið á vini sínum.
„Bravó,“ sagði hann, „alltaf vissi ég að þú værir seigur, Tommi.“
Litli-Chandler brosti, leit vandræðalega niður í glasið og beit á
neðri vörina með þremur barnslega hvítum framtönnum.
„Eg vona að þú komir til okkar eitthvert kvöldið, áður en þú
ferð,“ sagði hann. „Konan mín mundi hafa mjög gaman af því að
sjá þig. Við getum haft dálitla músík og —“
„Þakka þér afskaplega vel, gamli vinur,“ sagði Ignatius Gallaher.
„Mér þykir það leitt að við skyldum ekki sjást fyrr. En annað
kvöld verð ég að fara heim.“
„í kvöld, kannski ....?“
„Mér þykir ákaflega leitt, gamli minn. Þú skilur; við erum hérna
tveir saman; fjári góður náungi, sem er með mér; og við erum
búnir að ráðgera að spila í kvöld. Annars. .. . “
„Jæja, ef svo er....“
„En hver veit?“ sagði Ignatius Gallaher hugsandi. „Kannski ég
skjótist hingað að ári úr því maður er byrjaður á því á annað
borð. Maður á þá ánægjuna inni.“
„Þá það,“ sagði Litli-Chandler. „Næst þegar þú kemur verðum
við að skemmta okkur saman eina kvöldstund. Er það ekki á-
kveðið?“
„Jú, það er ákveðið,“ sagði Ignatius Gallaher. „Ef ég kem næsta
ár, parole d’honneur.“
„Og við fáum okkur einn í viðbót upp á það,“ sagði Litli-
Chandler.
Ignatius Gallaher tók upp stórt gullúr og leit á það.
13