Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Blaðsíða 51

SÁLFRÆÐI NÚTÍMANS
241
við rannsóknir á sanskrít og öðrum tungumálum í Vestur- og Suður-
Asíu. Hann notaði orðið um mál þau í Evrópu og Asíu, sem hann taldi
vera af sama uppruna. Þeir sem tala þessi mál þurfa auðvitað ekki að
vera af sama kynþætti.
Það gæti verið ástæða til að spyrja, hvort hin líffærafræðilegu ein-
kenni, sem nefnd voru sem grundvöllur kynþáttagreiningar, séu öll arf-
geng einkenni. Það verða þau sem sagt að vera, ef nokkurt vil á að vera
í því að byggja kynþáttagreiningu á þeim. Við vitum, að sum þessara
einkenna, svo sem blóðflokkar og augnalitur, eru arfgeng einkenni, og
umhverfið getur ekki breytl þeim. Litarháttur húðarinnar er að mestu
leyti arfgengt einkenni, en umhverfið getur þó haft töluverð áhrif á
hann. Sama er að segja um lögun andlits- og höfuðbeina. Það er ein-
kenni, sem að nokkru Ieyti byggist á erfðum, en umhverfið getur þó haft
nokkur áhrif á þetta. Við þekkjum t. d. einstöku þjóðflokka, sem fylgja
þeirri venju að reifa höfuð barnanna mjög fast fvrstu mánuði ævinnar
með þeirn árangri, að allir einstaklingar þessara þjóðflokka fá uppmjó
sívöl höfuð; þar eð beinin eru tiltölulega meyr á þessu aldursskeiði, geta
þau tekið breytingum vegna ytri áhrifa. Sennilegt er líka, að lega fóst-
ursins í móðurlífi geti haft áhrif á höfuðlagið.
Stærð og vaxtarlag eru eiginleikar, sem ákvarðast að miklu leyti af
áhrifum umhverfisins í bernsku. Hér hafa fæði, líkamsæfingar og störf
mikil áhrif.
Við sjáum af því, sem nú er sagt, að mörg þeirra líffærafræðilegu ein-
kenna, sem menn hafa notað til að aðgreina kynþætti, ákvarðast ekki
eingöngu af erfðum. Við getum því efazt um, að það sé réttmætt að
greina mannkynið í kynþætti á grundvelli þessara einkenna. Enda þótt
svo sé, er ekkert því til fyrirstöðu, að við í tilraunaskyni fylgjum göml-
um siðvenjum við að greina mannkynið í kynþætti og rannsökmn síðan,
hvort nokkur sálfræðilegur mismunur sé á þessum kynþáttum.
Við getum þá fylgt þeirri greiningu, sem bezt er þekkt og hinn kunni
mannfræðingur, Kroeber, fvlgir í mannfræði sinni. Hann greinir milli
fjögurra aðalkynþátta. Þeir eru:
Hvíti kynþátturinn.
Mongólar. Indíánar eru taldir til þessa kynþáttar.
Svertingjar.
Tímarit Máls og menningar, 3. h. 1954
16