Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Side 96

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Side 96
Tímarit Máls og menningar og bækur einsog þetta væri lesstofa, tvö teppi voru í kuðli í slitnum sóffanum einsog einhver hefði lagt sig þarna til svefns eða hvíldar, og mikið ef kötturinn hafði ekki gert eitthvað, undarleg var lyktin. — Hér gildir einu-sinni-í-viku-reglan, sagði móðir drengsins og hló afsakandi um leið og hún fór frammí eldhús að setja á ketilinn. Kona rafveitustjórans kom á eftir henni, leit á hana með hlut- tekningu og mælti: — Nú skil ég. — Svo skundaði hún út án þess að kveðja. Stuttu seinna mætti hún drengnum þar sem hann var að leika sér á götunni ásamt öðrum krökkum. Hún stóð álengdar nokkra stund og virti hann fyrir sér. Þá gekk hún til hans, horfði beint í augu hans og sagði upphöfðum rómi: — Þú ert brjálaður, blessað barn. Guð veri með þér. Þetta heyrðu krakkarnir, og í nokkra daga loddi við hann auknefnið brjálaði. Hann undi því illa og hugsaði með sér, að hún skyldi þá fá að sjá hvað hann var snarbrjálaður. Eitt sinn þegar hann hafði setið lengi við kvistgluggann og beðið eftir því að hún kæmi auga á hann, smeygði hann sér heldur óvarlega útá þakið. Hún kallaði til hans og hótaði að hringja á lögregluna. Hann blístraði og gerði kúnstir á þakinu, og hún hvarf og kom aftur og sagði að lögreglan væri á leiðinni. Það þótti þeim brjálaða gaman og gerði fleiri og erfiðari kúnstir. En lögreglan kom ekki. Afturámóti kallaði kona rafveitustjórans á börnin sín að koma inn, og með þeirra aðstoð byrgði hún fyrir gluggana á framhlið hússins með hvítum lökum. Þá var gamanið ekki lengur gaman og drengurinn hoppaði niðrá blettinn. Lökin voru rifin niður þegar rafveitustjórinn kom heim úr vinnunni. En þegar hann fór að heiman morguninn eftir setti konan hans þau fyrir aftur. A þessu gekk í rúma viku eða þartil skólinn var á enda í þetta sinn og drengurinn sendur í sveitina. Um haustið voru foreldrar hans fluttir til Reykjavíkur og kona rafveitustjórans hvarf inní endurminninguna til að dofna þar með árunum sem brátt liðu nú í snöggum kippum þess á milli sem þau liðu alls ekki og voru einhliða og jafnvel fátækleg í samanburði við árin á undan þegar líkaminn og sálin voru ennþá eitt. Svo var drengurinn ekki lengur drengur, hann var tvítugur stú- dent og ætlaði til útlanda um haustið, hann langaði til að læra 214
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.