Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Qupperneq 104

Tímarit Máls og menningar
Politiken þótti sumum borgaralega sinnuðum blaðamönnum sem skáldið
væri tekið að hallast ískyggilega til vinstri.
Grein Gunnars í Politiken 8. nóv. 1927 nefndist „Til Revolutions-Fest
paa den kejserlige Opera i Moskva“. Hann lýsir í all-löngu máli og með
hrifnæmum orðum miklum ræðuhöldum ýmissa fulltrúa og endar frá-
sögnina með því sem honum þótti hápunktur kvöldsins:
Men nu folger det mest gribende Optrin, som kalder Taarerne frem i
0jnene og skylder Graaden op i Halsen. Det er Bornekorpsets Pionerer, der
dcfilerer ind paa Scenen under Internationale og de særlig russiske Klap-
salver, som ikke vil standse. Da de har taget Opstilling i Formationer bag
Præsidiet, fremtræder af Rækkerne en gyldenblond tolv-trettenaarig Pige,
som bringer Hilsen fra 65,000 Bornekorps-Medlemmer. Hun taler længe og
flydende, kun nu og da med et Hak i Stemmen. Hun slutter: „Vi Unge vil
vokse op for at hjælpe jer Gamle. Giv os Skoleborn den sande Oplysnings
Vaaben i Hænde, og vi skal gennemfore Verdensrevolutionen inden ti Aar!“
Grein sinni lýkur hann svo:
Arrangementet var glimrende. Folket forlangér foruden Brod ogsaa Skue-
spil.
Til sidst fulgte afvek[s]lende russisk Sang, Musik og Balletoptrin, saa hele
Festen trak ud til to Timer efter Midnat.
En roligt glidende folkemasse fylder nu Moskvas vintersolede, natstille
Gader, hvorover Illuminationen lyser.
Nú var hægrisinnuðum aðstandendum blaðs eins og Nationaltidende
nóg boðið. Degi síðar, 9. nóv., birtist þar römm háðsgrein um Gunnar
undir fyrirsögninni „Et gribende Optrin". Hún hófst svo:
Forfatteren Gunnar Gunnarsson er i disse Dage til Fest i Moskva. Sidst vi
horte fra ham var, om vi husker ret, da han i en Rustale væltede en Del af det
bcstaanede Samfund, erklærede sig for Lyset fra Qsten og iovrigt gjorde sig
til Talsmand for den Art evige Tanker, der gaar paa Omgang mellem Tidens
æstetiske Bolsjevik-Lapse. Fra en saadan Rustale til en Jubilæumstur til
Moskva er Skridtet kort, og nu er Gunnarsson der altsaa, og han tager sig et
ordentlig Bad i det nye Lys.
Síðan er í all-löngu máli gert gys að hrifningu Gunnars og trúgirni og
einkum dvalið við þá staðreynd, er blaðið telur alla, sem vildu, hafa vitað,
að fyrir hátíðarhöldin hafi 2000 flökkubörn verið fjarlægð úr Moskvu og
sett á upptökuhæli svo að þau bæri ekki fyrir augu afmælisgestanna og þó
hafi mörg verið eftir. Þetta hafi Gunnar ekki séð, blindaður af glýju
hátíðarhaldanna. Greininni lýkur svo.
222