Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Page 123

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Page 123
sko. nei já ég fatta það ekki, ég bara fatta það ekki. hvað menn eru að vilja í skóla. aldrei aldrei svoleiðis dellu meir. já þetta er satt. ég get svoleiðis sagt þér það að þessir gömlu verkakallar, þetta voru mikið orígínalar og snillingar hreinlega. voru með í gúttóslagnum og svona! já, svo eru það bara heimsreisur milli vertíða. jájá það er nú eitt málið. þessar helvítis kjarnafjölskyldur. þær hafa eyðilagt gjörsamlega hressa drykkjumenn. (19) Guðjón ætlar semsé að gerast farandverkamaður, vinna sér inn pening með orígínölum og snillingum þar sem eru verkakallar og sjómenn, og ferðast þess á milli. Hann reynir fyrir sér á ýmsum stöðum en gefst alltaf upp, því kvorki finnur hann fyrir snillinga, né heldur reynist hann sjálfur hafa bol- magn og raunverulegan vilja til að stunda erfiðisvinnu. Fer því ösnunum að fjölga og möguleikunum að fækka í lífi Guðjóns, að því er virðist. En þá er það að Guðjón „nær í“ draumadís sína úr menntaskóla, „gull- ströndina“ Guðnýju. Og þótt mórall þeirra félaga sé á móti of föstu sambandi við kvenfólk, stenst hann ekki mátið og fer að búa með Guðnýju og lætur í vímu ástarinnar innrita sig í íslensku- deild H.I. Þessar aðgerðir reynast þó skammgóður vermir, því með þessu er hann alveg búinn að svíkja flakk-og- flipp málstaðinn. Hann er utanveltu innanum gervigreindarfroðusnakkana í heimspekideildinni, Guðný er að vísu það eina sem gefur lífi hans gildi, en staðan hefur breyst: Reyndar voru ekki allar mínar sálarflækjur leystar þó ég væri Umsagnir um bakur búinn að ná í stúlkuna sem ég elskaði. Aður, meðan þetta var aðeins draumur sem ég hélt að aldrei myndi rætast, var hún í huga mínum sjálfvirk lækning á öllu þunglyndi. (66) Því er það að Guðjón stenst ekki áfrýjunarorð Lúlla, kjörímyndarinnar í töffaraskap, þess efnis að hann hafi tekið stefnuna á "kjarnafjölskylduna Grjótaþorpið og kennarann" (124) og ákveður að skella sér með honum austur á firði, í ”frelsið“. En það verða enn ein vonbrigðin, hvorki rætist þar draumurinn um sjómannslífið, ”rólegt stím . . . ástir og víf í höfnum“ né hresst frystihúsalífið með farandverkafólk í broddi fylkingar og mikla pólitíska hörku. (30) Til að hefna sín á öllu heila klabbinu stela þeir félagar bát á fylleríi, en stranda því miður í þessu óskil- greinda frelsi sem túrinn átti að veita þeim . . . Mér þykir ótvírætt að Einar Kárason gjörþekki af eigin raun það mannlíf sem hann lýsir í Þetta eru asnar Guðjón. Væntanlega má túlka bókina að nokkru leyti sem endurmat höfundar á hug- myndaheimi og lífsstíl ungdómsáranna, sbr. ljóðið Sjálfsgagnrýni í fleirtölu sem vitnað var til hér að framan. Þegar frá- sagnaraðstæður eru slíkar er sú hætta fyrir hendi að höfundar fyllist ljúfsárum söknuði eða líti bálreiðir um öxl, að þeim liggi of mikið á við að „skrifa sig frá“ tilteknum köflum úr lífi sínu til að þeim takist að gefa frásögninni verulega listrænt gildi og víðari skírskotun, svo að hún verði annað og meira en sársaukafull (og e.t.v. pínleg) nafla- skoðun. En fjarri fer því að Einar Kárason hafi fallið í slíkar botnholur. Persónu- 241
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.