Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Page 33
Ljóbabréf frá Wales
við mín fláu sagarhljóð)
af þessum saltstokknu blöðum
sem munu flögra og falla
eins og laufskrúð, og jafn skjótt
visna og hverfa
þessa hundadags nótt.
Leitar lax sjávar, hnýtur tærð sól
og hljóðir svanir berja blátt
bleksull flóans, meðan ég hegg
þessa runu rúna
að gruni þig
að einnig ég, spinnandi sveinn,
hylli þessa stjörnu, fugl
ærða, sæ borna, mann turnaða, blóði skírða.
Horn mitt þeyti ég þér
frá fiski að fljúgandi hæð! Sjá:
Kviðdrjúga örk ég bý
öllu sem ann ég mest
þegar flóðaldan rís
úr uppsprettum óttans
reiðirauð, mannvakin, mögnuð
í gnæfandi flaum
yfir sofandi sár,
sauðhvít eyðileg hús.
Og Wales í örmum mínum.
Hó, þar í kastala kóngs
leynast seiðugglur þær sem tunglgeisla
hvarflandi flótta og slá
laufskrúðug dádýr í dá!
Korríró, á blinduðum brám.
Ó, þú ringlaða skógdúfa mín
í gjörningahríð undir kvöld-
431